Göðsümün tam ortasýnda kapkara bir boþluk,

Etim bozulmuþ sanki

Kaným pekmez gibi koyu,

Çoktan ölmüþüm de gömülmemiþim gibi,

Gözlerimdeki heyecan yok artýk,

Kalbim çoktan yitirmiþ atýþlarýný,

Çiçeklerim solmuþ,

Dallarým kýrýlmýþ,

Köklerim çürümüþ,

Gövdem lime lime dökülmüþ,

Görünüþte devasa bir çýnar,

Özünde çoktan evrilmiþ kurtçuklarýn pis artýklarý.

Bu kötü bir his;

Çýrýlçýplak tene ýslak poþet geçirilmiþ gibi,

Aðrýyan diþle çikolata ýsýrmak,

Siniri sýkýþan bacaklarla koþmaya çalýþmak,

Kanserli ciðerlerle soluk almak,

Ya da parmaðýný kýrmak üstüne düþüp

Gecenin körlüðünde ateþler içinde sayýklamak gibi,

Acýyan beden olmasa da

Ruhun alev almasý gibi.

Beni siz öldürdünüz,

Dallarýmý kýrdýnýz bir bir,

Ezdiniz tüm çiçeklerimi,

Yer ile yeksan ettiniz zihnimin her kalesini.

Umuda dair ne varsa alayýný, her þeyini,

Sizler tükettiniz dostlarým.

Dost görünen can düþmanlarým.

Yakýnlarým,

Yakýndýklarým.

Tüm tanýdýklarým…