Sahvet-i kalb ile çýktým karþýna

Alem-i ekberde yâr diye sevdim

Hedef aldýn beni bir tek kurþuna

Kaçarsam alnýmdan vur diye sevdim.

Yýktýn surlarýmý yýktýn bendimi

Bad-ý tecelliye verdim kendimi

Muarýz fýrtýna þimdi dindi mi

Açtýðýn yarayý sar diye sevdim.

Kazdýðýn uçurum bil ki çok derin

Bîzeval eyledim kalbimde yerin

Aþk-ý hakikatim oldun sen benim

Canýmda bin asýr dur diye sevdim.

Þeb-i hicran oldu gördüðüm düþler

Sevene reva mý kahpe gidiþler

Akýl’a ziyanmýþ gizemli iþler

Belli ki bilinmez sýr diye sevdim.

Bu sevda kör etti düþtüm gaflete

Katlanmak bezdirir sonsuz mihnete

Acýmasýz mezmum gelmez minnete

Yanan yüreðime kar diye sevdim.

And olsun bir daha seversem eðer

Yaþadýðým her an oyunmuþ meðer

Ahyar olmayana vermiþim deðer

Belki de bir ümit var diye sevdim.

Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)