Kaç keredir
sen beni, sevdiğini
diyorsun,
Bak ben de seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Sevmek nedir daha sen, onu da bilmiyorsun,
Bak ben de seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Saatler yetmeyecek,
bu bitimsiz davada,
Sevmek deyince şöyle, ısınacak sol yan da,
Damarda
durmayacak, çılgın akacak kan da,
Bak ben de seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Acının her halini, hasretinde tadarak,
Belki de meralarda,
koyun kuzu güderek,
Yüreğime söz
verdim, geçmişi kaydederek,
Bak ben de seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Şöyle bir
gerilerek, kaderime dayanıp,
Gece boyu
bin defa, uykulardan
uyanıp,
Kimler ne
derse desin, gözlerine
boyanıp,
Bak ben de seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Yine de
pes etmedim, takıldım
izlerine,
Bin derede oynayan,
müsemma gözlerine,
Şu acemi
halimle, inanıp sözlerine,
Bak ben de seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Tam kalbime
sapladın, adı da zor zona be,
Adım adım
yaklaştık, çürüyerek sona be,
Ademi’nin tek
derdi, inanmaktı sana be,
Bak bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Adem Efiloğlu