Bir düþ ekimin, öznesinden ayrý ekinlerin mihrabýnda saklý baþaklar ve göðün top yekûn firar eden ak bulutlarý nasýl da konuþlu ak alnýma.

Alýnda renklerin al kýrmýzýsý yelin esintisinde zikreden iç sesim ve iþte içime ta derinime tersten estiðim.

Bir ümmet ki inancýn saðdýcý.

Bir ümmet ki masumiyetin zengin daðarcýðý.

Yüreðin kubbesi ruhumun kölesi kulaðýmýn da küpesi; babadan yadigâr binlerce öðreti ruhumu iþgal eden mi azat edenden mi sormalýdýr beni?

Tinimdeki notalar suskun.

Ruhumda attýðým voltalar sessiz.

Kapýþan yerin göðün müdavimi aslýnda bizlere sezdirmeden Rabbin yaðdýrdýðý saðanak ve o çiy tanesi herkese nasip olmayan gaipten gelen sevincimin ýþýðýnda ruhumun gel-git mizacýnda ve sözcüklerin vagon dolusu yükü rötarlý tanýþýklýðým kalemimle ve iþte mikado çöpü gibi daðýlan benliðime iyi gelen hayaller çocukluðumdan bu yana gözüm açýk gördüðüm rüyalar bir o kadar mantýðým da hýz kesmezken ve iþte her an bir beyin fýrtýnasýna maruz kalabildiðim yandan çarklý düþlere eþlik ederken yüreðimin tarhýna ektiðim tohumla.

Hicreti zamanýn.

Tasý taraðý toplayýp da tam da çekip gidecekken kendimden.

Kendimi protesto ettiðim yýllarda çýktýðým er meydaný ve meslek hayatýmda hatýrý sayýlýr bir baþlangýç yapýp da bir meslekten diðerine sektiðim bir iþin ucundan tam da tutacakken kendime yaptýðým misilleme ve caným ne kadar çok yansa bile diðer insanlarý kendime tercih ettiðim bir o kadar da…

Tecrit edildiðim.

Ýç ve dýþ mihraklara altýn tepside sunmuþken beynimi ve iþte kendi beynimin göçüyle çok genç yaþta inzivaya çekildiðim.

Yakuttan gözleri hayatýn.

Anne kokan saðým solum.

Hüzünle örtülü yerküredeki izafi kabrim.

Her yanlýþa meyledip kendime attýðým tokadýn çelimsiz raconunda hangi minvalde saklanmam gerektiðini bilmeden gel-git mizaçlý duygularýmla þahlanýrken yüreðim.

Hercai sevdam önce mesleðime âþýk olduðum ansýzýn da koptuðum.

Kordan hayallerimin közünde özüne sözüne sadýk bir nefer bir çalýþan bir beyaz yakalý ve iþte iki yakam bir araya gelmezken bir de üçüncü yakamdan çekiþtirenlere verdiðim tek cevap:

‘’Haklýsýnýz.’’

Hakkýmý yerlerken çið çið.

Aslýnda hakkýmda hayýrlýsý demektense zorladýðým seçenekler ve yaþarken zorlandýðým en çok da mükemmeliyetçi kimliðime yakýþan doðrularýn ensesine yapýþýp racon kesen yanlýþlarýn da kökünü kurutamadýðým kadar doðruyu her söylediðim köyden elbet çalýþtýðým kurumlarýn her birinde savunmacý kimliðimle uymadýðým düzen ve süre psikolojisinden ýrak tekil ve yalnýz kimliðimle mantýðýmý ezip de üstüne basýp geçtiðim.

Dünde kalan çok þey ne yazýk ki tekerrür edebilmekte.

Bir almanak adeta aldatýcý düzen.

Bir ahmaklýk mý yoksa bir ömürlük arayýþýmýn asla sonlanmadýðý?

Her telkin her öðüt bir kulaktan dahi girmezken ve baþýma buyruk doðrularý sahiplendiðim kadar savunduðumdan da öte geride kalan tek þýk iken ayrý düþtüðüm yalancý düzenden payýma düþen nice hayal kýrýklýðý.

Sýnýr ihlali.

Sinir ihlali.

Kýrmýzýçizgim ve derebeyi düzeni.

Aslýnda sonlanmak bilmeyen öðrenci kimliðim ve yüklü maaþýmýn tek karþýlýðý da deðil iken iþime dört elle sarýldýðým gibi detaycý bir kimlikle sorguladýðým iþ kanunu.

Sallabaþýný al maaþýný mantýðýndan çok baþka bir minvalde iþi derinine dibine kadar öðrenmek bir kusur olarak addedilirken ve de iyi bir çalýþan olmamýn karþýlýðýný sadece para olarak düþünmediðim bu baðlamda kýsa süreli yaþadýðým yaþattýðým iþ ortamlarý aslýnda geride kalan unutulmuþ bir bavul gibi içimde ne var ne yok içine yýðdýðým kadar da ruhumun yaðmalandýðý.

Bu baðlamda kalemin yaz dediði her ayrýntý her konu her minval, aslýnda dünde kalan hayal kýrýklýklarýmý bir bir onaran ve yeniden nice hayal kýrýklýðý yaþasam bile kalemimden kopamadýðým…

Ben de kendimi böyle biliyorum iþte:

Çocukluðumdan bu yana dinmeyen insan sevgim ve arayýþým ve çözümsüz ruhuma nifak tohumlarý atýlsa bile ben yeniden doðup yeniden yeþeriyorum.

Bildiðimi sandýðým her þeyin eksik olduðunu görmek adýna da yazmaya doyamýyorum.

Engin hayal gücümün de armaðaný iken kalemimden sýzanlar ruhumdan dökülenler bir de gözlerimden akan yaþý da yasý da yasa bilip yana yana yazýp yaþýyorum.

Kendimi bilmekle iþtigal kendimi de bildirmek adýna tüm çabam ve sonlanmayan coþkum.

Sözcükler benim çocuðum kalemimse kýlavuzum aþk zaten baþtan ayaða bir saçmalýk olarak addedilebilirken þiarým elbette aþk ve þiir bense kozamdan çýkýp ara ara kelebek olup uçup sonra ölüp sonra yeniden kendimi o kozamda buluyorum.

Dileyen ipek böceði desin dileyen kelebek.

Hem mademki birden fazla ismim var:

Kimine göre Gül kimine göre tül kimine göre kül.

Yýldýzlar ise en sadýk arkadaþlarým ve ben de pek çok yýldýzdan farklý önce mehtaba âþýk olduðumu sansam bile aslýnda ulaþamadýðým her minval her duygu benim için aþkýn ta kendisi:

Ya, siz kendinizi nasýl bilirsiniz?