‘’Yetmiþ iki gündür bir dolapta kilitliyim. Yalnýzca anahtar
deliðinden hava giriyor ve ölü bir ýþýk sýzýyor içeri. Yalnýzlýk
hiç de tanrýsal deðil, görkemli deðil. O yalnýzca geçmiþle
gelecek, ölümle yaþam arasýnda kocaman bir karanlýk nokta.
Geçmiþi ve geleceði olmayan, ölümle yaþam arasýnda irinli bir
leke yalnýzlýk denilen. Þimdi ne varsa, anahtar deliðinden sýzan
havayla ýþýkta…’’(Ahmet Telli)

Bildiklerimi unutmalý mýyým ve yalnýzlýðýn rahvan kanatlarýnda ölü iklimlerden mi derlemeliyim yalnýzlýðýn kutsandýðý doðaüstü alýþkanlýklarýmýn da kundaklandýðý o minvalde yeniden mi baþlamalýyým yaþamaya ve tüm yazdýklarýmý imha edip ve elbet sahip çýktýðým kabullendiðim yazgýma rest mi çekmeliyim birileri böyle istediði için…

Kirvesiyim zanlarýn asla da zaman aþýmýna uðramayan.

Zirvesiyim pervasýz gönlümün, sev dediðine riayet ettiðim kadar mýdýr sirayet eden ilhamýma?

Sergüzeþt besteler fýsýldarken adýmý.

Zerdüþt ise uykuda tekbir getiren hayallerin merdiven altý gerçekliði midir yoksa gel-geç aþklarýn þahlandýðý deðil varlýðýn meddücezrinde saklý o intiba.

Gün bitimi.

Yürek yitimi.

Seyyah yolcularýn efkârý güne tüneyen gece ikbali ýþýk isyaný sevgiye itibarýndansa bana ne bana ne?

Zifiri karanlýk muhabbet ehli samanyolu.

Seferisi gölgelerin huzura doðru.

Telkin etmekle tesir etmek arasýnda bir ikilemde kaldýðým ve göðün þatafatlý beyazlýðýna þirk koþan zalim.

Bir tekmil.

Bir san.

Bir de þan.

Her an solabilirim günden baðýmsýz geceye duyduðum özlemse dünde kalmýþken.

Zemheri ölgün ümitlerin üþümesine yol açan ufkun geniþliðinde geniþ mezhepli insanlara itirazým ve isyaným da deðil elbet rivayet o ki: yakýndýr mutluluðun yüreðime saplanacak oku ve nur yüzlü kadýnlar akça pakça teninde bulutlarýn miski amber iken yayýlan koku umut tohumlarý ekilesi bir þavký bir de þevki çok gören kimse mazlumun sevdasýndan çýkýp da yola bir çocuðun þaþkýnlýðýnda göðe yükselen uçan balonun terk ettiði hayaller ve düþler bahçesinde seken bir zýpkýn misali.

Solgun ve silik deðil.

Yaygýn eðitim hiç deðil.

Mektepli sevdalarýn alaylý rotalarý ve ansýzýn sevebilirken insan, hayat okulunda susayan bir þiir misali þiirin sevdasýna bir parmak bal çalan imgelerin duasýna da Âmin, diyen þairin içten yaþlarý.

Yaþ alsa da.

Yaþ bilse de içindeki ormaný.

Yas bildiði ne ise efkârýna yenik düþtüðü.

Ve iþte yasa mahiyetinde ansýzýn sararýp solduðu.

Geçkin gün geçimsiz gönül.

Sancýlý doðum sanrýlý ömür.

Sarkacý yýldýzlarýn ve mehtabýn sevdasýna ayna tutan güneþin uydusu gibi uyuya kalan bir rengin ýstýrabý:

Rest çektiðim þu cihan bazen bir metafor bazense üþüten metazori rüzgar ve kalýbýmý b/astýðým asla yüzüme takmadýðým bir maske ve nicesi masallarda yaþanan aþklara öykünen varsa yoksa aþkýn neferi.

Güz dönümü.

Yüzölçümü.

Ölçeksiz bir harita.

Önsezili þair.

Yitimlerin öncüsü yetimin ayak ses Rabbin bahþettiði nefesi sevgiye harcayan bir o kadar sevginin dilemmasýnda varsýn þair kazsýn mezarýný kalemin ucuyla ya da þairin kendine batýrdýðý çuvaldýzý ve söylesin þiirler fýsýldasýn melekler ve Saðýr Sultan da bu muhabbete ortak olsun ne de olsa dinmeyen nazýna niyazýna riayet ettiði kadar evren ve deliþmen ruhunda gamlý notalarýn ve iþte ansýzýn zuhur etti umut ve o kýrýlgan ve de her kapýyý açan sol anahtarý.

Yalaným yok hep solumdan kalkarým lakin sað adýmýmla dilimde Besmele ile de baþlarým günüme ve tutulan illa ki solum tutuþan da bir romans iken süregelen o vaveyla kurban olurum sevdiklerime ve yaratan yüce Rabbime.

Kulp takan kimse þiire ve þairin yerinden yeller eser sökülen apoletine eþlik eder hicran belki de bir anahtar deliðinden firar edecekken yaþam ve iþte kapýnýn anahtarý elbet yine yeniden þairin elinde içindeki izdiham sonlanmazken ihbar ettiðidir yalnýzlýðýný kuytusunda muradýnýn külbastý sözcüklerdir yüreðinin yorganýnýn.

Yonttuðum ve de hayra yorduðum ve aralýksýz yorulduðum:

Sahi yolu yordamý var mýdýr mutluluðun bazen bir enkaza dönüþen genelde külünden doðan uçuþan tülünde sitemkâr rüzgârýn üþüyen bedeninde bir reverans misali kalemin nazik ve kibar restinde saklý iken þairin mizacý gücüne gittiði kadar yalnýzlýðýný da bir o kadar sevdiði ve elbet sýkýþýp kaldýðý o anahtar deliði aþkýn da erbabý ve göðün müdavimi.

Þarlatan imgelerden baþýný alýp da baþýný kaldýrýp da gördüðü kubbesi aþkýn ve künyesinde doðasýnýn gerektirdiði ne varsa bir bir yerine getiren sevdanýn mersiyesi acýnýn irsaliyesi sözcüklerin ve kalemin tok sesinde tokmak misali ruhuna vuran nasýl ki davulun sesidir kulaða uzaktan hoþ gelen ve iþte þairin tüm boþluklarý doldurma arzusu her kapýyý da açtýðý gibi kötülükleri nefreti örten üstüne aþkýn lades dediði kadar da hükmü her yerde geçerli iken soluyla yatýp soluyla kalktýðý evrenin nidalarýnda saklý o anahtar deliðine en iyi gelen ve de þairin yüreðine: minnacýk bir sol anahtarý, ah, sen nelere kadirsin…