Mazlumlarýn Ýzinde

Kahramanýmýzýn Adý: Süleyman Bey ve ben yakýndan tanýrým birçok savaþa zalime karþý beraber savaþtýk ve birçoðunu yenmemize raðmen hala zalimler zulme devam ediyor. Süleyman Beyle ben, Ýstanbul’un dar sokaklarýnda sessizce dolaþan bir gizem kiþileriz mazluma koþan yardým eden. Koyu renkli paltomuz ve fesimizle, mazlumlarýn yardýmýna koþan bir gölge gibiyiz. Kim olduðumuzu kimse bilmez, ama ihtiyacý olanlar bizden haberdardýr. Onlarýn feryadýný yürekten duyarak, güvercinlerle haberleþerek gerekeni gerektiði yerde yaparýz Mevla’nýn izni ve yardýmýyla.

Ýstanbul, 1890’larýn sonlarýna doðru karmaþýk bir dönemden geçmesine batýya uþaklýk eden içimizdekilerin batýya yardýmýyla biz mücadele ederken onlar hala modernleþme çabalarý altýnda çýplaklýðý getirmeye aileleri parçalamaya çalýþýrken, toplumsal huzursuzluk ve siyasi entrikalar þehri sarmasý için çalýþýrken bizde boþ durmuyorduk elbette… Süleyman Beyle ben, bu karmaþanýn içinde sessizce dolaþýrken, mazlumlarýn çýðlýklarýný her zaman duyar ve yardýmlarýna koþardýk.

Bir gece, Galata Köprüsü’nün altýnda, genç bir kadýnla karþýlaþtýk. Gözleri yaþlý, yüzü solgun ve üstünde yýrtýk bir ferace vardýr. Kadýn, kocasýnýn zulmünden kaçmaya çalýþýyordu. Galata Köprüsü’nün altýndaki karanlýk sokaklarda sessizce yürüyorduk. Rüzgâr, denizden gelen tuzlu kokuyu getiriyordu. Ay ýþýðý, köprünün demir korkuluklarýna vuruyor ve suyun üzerinde dans ediyordu.

Bir çýðlýk duyduk. Hemen dikkat kesildik. Köprünün gölgesinde, yýrtýk bir ferace içinde titreyen bir kadýn duruyordu. Gözleri korkuyla parlýyordu. Kadýnýn yanýna yaklaþtýk.

“Yardým edin!” dedi kadýn hýçkýrarak. “Kocam beni dövüyor. Kaçmam gerekiyor.”

Ýkimizde sessizce baþýmýzý salladýk. Kadýný aldýk ve onu köprünün altýndaki dar geçide götürdük. Orada, eski taþ duvarlarýn arasýnda gizli geçitle güvenli evimize doðru götürdük saklandýlar. Kadýn, anlatmaya baþladý bize.

Kocasý, bir tüccarmýþ. Zengin ve güçlüymüþ. Ama ayný zamanda acýmasýzmýþ. Zevcesini sürekli döver, ona hakaret edermiþ. Bir gün dayanamayýp kaçmýþtý yolu bize düþmüþtü. Þimdi kocasý onu bulursa, ölümüne kadar döverdi. Birlikte ona yardým ettik ve kadýný güvenli bir yere götürdük kocasýna da bir Osmanlý tokadý ile biraz hýrpalayarak dersini güzelce verdik. Bu olay, Ýstanbul da duyuldu mazlumlarýn koruyucusunun var olduðu anlaþýldý.

Birlikte Ýstanbul’dan baþlayarak dört kýtada adaleti aradýk. Afrika’nýn çöllerinde köle tüccarlarýna karþý savaþýrken, Asya’nýn daðlarýnda haksýz yere hapsedilmiþ insanlarý kurtardýk. Avrupa’nýn soylularý, bizim adýmýzý anarken titrer(mazlumlarýn koruyucusu adýný). Her kýtada, bizim efsanemiz büyür. Zalimler, bizim adýmýzý anarken titrerlerdi, koltuklarýnýn alaþaðý edileceðini bilirlerdi... Mazlumlar ise biz yardýmlarýna koþtuðumuz da umut bulurlardý. Biz dört kýtada at koþtururken, adaleti saðlamak için savaþýrdýk. Kim olduðumuz önemli deðildi; önemli olan, zalimlerin korktuðu ve mazlumlarýn umutla baktýðý bir kahraman olmamýz yetiyordu.

Bir gün Roma’nýn taþ döþeli sokaklarýnda dolaþýyorduk. Antik yapýlarýn gölgesinde, gladyatör arenasýnýn kalbinde bir gizemli buluþma gerçekleþecekti. Biz, zalimlerin arenada mazlumlarý eðlence için savaþtýrdýðýný biliyorduk. Bu adaletsizliðe son vermek için buradaydýk zaten.

Arenanýn taþ duvarlarý arasýnda, karanlýk bir geçitte bekledik. Ýçimizdeki ateþ, adalet arayýþýyla yanýp sönüyordu. Bir gladyatörün yaklaþtýðýný hissettik. Adamýn yüzü yara izleriyle kaplýydý, ama gözleri hala umut doluydu.

“Sen kimsin?” diye sordu gladyatör.

“Adaletin bekçisiyiz,” dedik .“Senin gibi mazlumlarý korumak için buradayýz.”

Gladyatör þaþkýnca gülümsedi. “Ben de sizin gibi bir kahraman olmak isterdim.”

Birlikte gladyatörün zincirlerini kýrdýk ve gizli geçitten geçirerek onun gibi yüzlercesini özgürlüðüne kavuþturduk

Bir gece, Galata Kulesi’nin tepesine çýktýk. Ýstanbul’un ýþýklarý cümle ayaklarýnýn altýnda parlýyordu. Gözlerimiz bileðimizin gücü haktan gelen güçle, mazlumlarýn umudu ve zalimlerin kâbusu olmuþtuk. Artýk biz, adaleti saðlamak için zalimlerin korkulu rüyasý olmuþtuk ve mazlumlarýn intikamý, bizim omuzlarýmýzdaydý.

Ah þimdide böyle yiðitler çýksa da Siyonist Ýsrail þerefsizlerini yeryüzünde silse ne kadar güzel olurdu, Rabbimizde ümit varýz elbet her zalimin bir Musa’sý vardýr ve Rabbim gönderecektir inþallah.

Mehmet Aluç