Rüya Avcýsý

Bizim köy küçüktü, insanlar evleriyle sýrt sýrta yaþayan insanlardý. Bir gün köyümüze þehirden bir aile geldi. Þehrin sýkýntýlý halinden kurtularak köye yerleþmeye karar veren Rüstem Amca eþi Rukiye ve 18 yaþýnda ki kýzý Leyla ile Ramiz amcanýn boþ evine yerleþtiler. Köylü olarak bir elden taþýnmalarýna yardým ederek, akþam yemeðine annem yemekler hazýrlayarak bize davet etti köylülerle birlikte. Leyla deðiþik anlaþýlmasý zor biriydi, bunu aylar sonra bir gece uykusunda yürürken gördüm köyün içinde kavaklýða doðru yürürken, onu yakalayarak uykusunda uyandýrdýðýmda bana kýzarak.

-Neden beni uyandýrdýn? Ben rüyalarýmýn peþinden gidiyorum.

Deyince þaþýrmadým deðil. Ona.

-Kaybolursun…

Bana

-Korkma kaybolmam, geriye döndürür beni rüyalarým evime kadar.

Bundan sonrasýný onun anlatýmýyla devam edelim.

Leyla, geceleri gördüðü rüyalarýn peþinden gitmeye karar verir. Rüyalarýnda gördüðü yerleri gerçek dünyada aramak bulmak için. Aslýnda bulunmasý zordur lakin anlatarak kabul ettirilmesi zordur bildiðimden birkaç söz söyleyerek kendi haline býraktým.

Bir gece, Leyla’nýn rüyasýnda bir kale görmüþ. Kale, yýldýzlarýn altýnda parlýyormuþ. Ben Leyla, rüyamdaki kaleyi bulmak için yola çýktým. Ormanýn derinliklerine doðru ilerledim. Yýldýzlar bana yolumu gösteriyordu. Birkaç gün boyunca, ormanda dolaþtým. Yorgun ve aç hissediyordum kendimi. Ama rüyamdaki kaleyi bulmak için pes etmedim. Bir gün, bir çimenlik alanýn ortasýnda durdum. Gözlerim o an parladý. Çünkü rüyamdaki kale karþýmda duruyordu. Ýlerledim kaleye doðru. Kale kapýsýný açtýðýmda içerisi büyülüydü. Duvarlar, renkli camlarla süslenmiþti. Orta avluda büyük bir çiçek bahçesi rengârenk çiçekler ve kokusuyla vardý. Ben, bu güzellik karþýsýnda þaþkýna döndüm. Kalede yaþayan insanlar vardý, bana gülümseyerek yaklaþtýlar. Onlar da rüyalarýný takip edenlermiþ.

Kalede her gece büyük bir þölen düzenlenirmiþ. Ýnsanlar dans eder, þarký söyler ve hikâyeler anlatýrlarmýþ. Ben Leyla, bu büyülü dünyada kendimi evinde gibi hissettim. Ama bir soru vardý aklýmý kurcalayan; Rüyalarýn gerçek olduðu bir yerde, gerçek dünyada ne olurdu? Yine bir gün, rüyamda bir melek gördüm. Melek, bana þöyle dedi: “Leyla, rüyalarýn ve gerçeðin arasýndaki sýnýrlarý kaldýr. Ýki dünyayý birleþtir. Rüyalarýn gerçek olabilir.” Ne demek istedi o an anlayamadým. Rüya baþka âlem, dünya baþka bir âlemdi ben meleðin sözlerini kalbimde taþýdým. Artýk gerçek dünyada da rüyalarýmý takip edecektim. Kaledeki dostlarýma veda ettim ve köyüme döndüm. O günden sonra rüyalarýmý gerçekleþtirmek için çalýþmaya baþladým. Bu, gerçek dünyada da bir ev inþa ettim. Evim, avcýlar yolda kalanlar için bir sýðýnak oldu. Ýnsanlar, rüyalarýný takip ederek gerçek dünyada da mutlu yaþamaya baþlayabilir. Leyla, artýk rüya avcýsý olarak anýldý ve her gece yýldýzlara bakarak rüyalarýný takip etti.

Bir gece, rüyasýnda bir yýldýzýn parladýðýný görmüþ. Yýldýz, ona þöyle demiþ: “Leyla, gerçek aþký aramak için yola çýk. Kalbinin sesini dinle ve rüyalarýnla gerçeði birleþtir.”

Leyla, yýldýzýn sözlerini yine kalbinde taþýdý. Gerçek aþký aramaya karar verdi. Yolculuðu zorlu oldu, ama Leyla, içindeki rüya avcýsýnýn gücünü hissetti. Bir gün, rüyasýnda ormanýn derinliklerinde, gözleriyle göremediði ama kalbinde hissettiði bir aþkla karþýlaþmýþ. Bir dere kenarýnda oturan bir delikanlý, gözyaþlarý içinde aðlýyormuþ. Yanýna yaklaþmýþ. Sormuþ.

-Neden aðlýyorsun?

-Gerçek aþký arýyorum, bulamýyorum.

-Bende arýyorum bak aðlamýyorum, aðlamak bulmana yardýmcý olmaz ki.

Delikanlý geriye dönerek Leylaya baktý ve o an ikisi de birbirine âþýk oldular

Bu aþk, bir çiçeðin açtýðý an gibi doðdu gönüllerinde. Leyla, onunla konuþtu, güldü. Ýçindeki rüya avcýsý, gerçek aþkýn bu olduðunu biliyordu lakin rüyasýnda bulmuþtu, gerçek hayatta nasýl bulacaktý bilmiyordu. Rüyasýnda uyanýrken beni karþýsýnda buldu, ben zaten ilk gördüðüm gün ona âþýk olmuþtum, lakin Leyla bunu bilmiyordu. Uyandý bana baktý gülümsedi ve bana sarýldý ve o gün bugündür hala birbirimize sarýlarak hayatýmýza mutlulukla devam ediyoruz vesselam.

Mehmet Aluç