KIYAMAM SANA ÝSTANBUL 

Bundan sonra sana Ýstanbul

Söylenecek söz kalmasa da yüreðimde

Kendimi fasulye gibi nimetten sanýp sözüm yok desem de

Burnum havalarda kapris yapýp

Ne yýkýk dökük tarihi surlarýn kaldý gözümün önünde

Ne de yedi tepen artýk umrumda

Kumrularýn ölmüþ martýlarýn çýðlýk atmýyor ruhuma

Lüfer can çekiþirken pislikten bunalmýþ koylarda

Uskumrunun esamesi okunmuyor artýk bu sularda

Ne yapacaksýn bundan sonra Ýstanbul derken

Boðazýn girdaplarýnda boðsan da beni

Yüreðimi kaynatsan da halicin laðým sularýnda

Özlesem de köprüde balýk ekmek yemeyi

Ömer Hayyam yokuþundan yuvarlasan da beni  hoyratça

Dalga geçemesem de Tarlabaþý'ndaki pezevenklerinle

Kudurmuþ rant þoparlarý boka bulayýp kirletirken suyunu

 Amansýzca tirol çeker gibi çeksen de beni Marmara'dan

Benim  pisliðimi bulasan da benim yüzüme

Karadeniz'e lime lime savursan da beni

Sarýyer'deki börekçinin adresini söylemesen de

Beykoz da oðlak ayaðýndan paça yemesem de

Hani yedi ceddim sanki doðmamýþ gibi senin baðrýnda  kayýtsýz

Sen neden beni izinsiz sevdin  ve sen kimsin

Sen serserinin birisin desende

Baðlayýp getirsen de beni üvey evlat moduna

Seviyorum iþte topraðýndan taþýna

Hani her gün aðlatýp burun kývýrsan da göz yaþýma

Bazen de ben gem vuramasam da hezeyanýma

Sevmiþim bir kere seni Ýstanbul

Artýk söyleyecek sözüm kalmadý desem de

Bakma o heyecanýmdandýr kýyamam sana

Kýyamam sana Ýstanbul

       OSMAN ATATOP