Her düþ bir aldatý adeta

Bense yollara düþmüþ bir berduþ, aþkýna,

Köle diyarlarda

Yarým aðýz sevenlerin ardýþýk düþleri

Mübalaða etmeden sevdiðim kadara

Vakýfým ve aklýmýn kopuk iplerinde saklý zemheri

Bir mayýn tarlasýdýr içimde saklý dehliz

Ezkaza ölmekle hemhal sözcükler pervasýz

Söylemler adeta bir enkaz

Ýmha etmek adýna zulmü

Mazlum yüreðimin kanatlarý

Kanar nasýl da anar þüheda maziyi

Gök gözlerinde annemin fýsýltýlar ve gölgeler oynaþýr

Her ekin vakti

Yola düþüp de içtimada geçen ömrü

Sakit kýlsýn diye Huda

Ýstiþare ettiðim yalnýzlýðýma

Pürü pak misafirler eþlik eder

Ýsmi olsa ne ki olmasa ne?

Ziyadesiyle bahtiyar

Sancýlarýmý ihbar

Ettiðimden de öte sanrý dolu yerkürenin

Ýhtimal dâhilinde

Tükeniþlerini yazar kalemim

Azar azar eksildiðim

Çokça eklenirken zillerim ve zincirlerime halkalar

Meskeni ve zamaný ve mekâný olmayan

Ruhlar aðýrlarým satýrlarýn çetelesine sakladýðým

Yalnýzlýðým ak saçlý aksakallý derviþine isyaným:

Yâdýndayým mademki ömrün

Yârim bildiðim kalemim saklýdýr

Cebi olmasa da kefenimin

Cebbar gölgeleri ihbarýmdýr

Ardý ardýna geçen hükümlerin hükümranlýðýnda evrenin

Zemheri: solgun bir akit adeta ýlýk yüreðin temenni ettiðinden öte:

Ötesi berisi hayallerin ve ince uçlu kalem, kimyamda eksik ne var ne yok, deþifre ettiðim bir minval tüfeðin ucunda seken kör kurþun ulemasý sevginin ve yalnýzlýðýn tarhýnda bir resmigeçit efkârýn da bam telinde balyalarca hüzün dalya diyeceðim bir ömrüm olacak mýdýr sahi benim?

Beylik düzen.

Beyhude geçmiþim.

Payidar kýlýnacak mademki atim:

Ön sözümle güne baþlayýp son sözü sadece þiire serdim hani olur da her þeyimin hiçlik kuvvetinde ve hiçliðimin meczup düþlerinde ansýzýn geçen bir sekant bir asra bedel o bekleyiþ, aklýn ýrgat yalnýzlýðýnda top yekun göç eden duygu seli bazen köpüren denizin bazen suskun yüreðin bazense gel-geç aþklara meyyal zirzop benliklerin ne beden gücüdür izahý olan ne de bertaraf edilen bir günün ardýndan takýlý kaldýðým kadar ruhumun feragat ettiði hüzün ertesi sezilerime esir düþtüðüm.

Zambaklar açmadan solan.

Ruhumsa ölmeden Araf’a konan.

Derdest edilmiþ bir hecenin inhisarýnda isyan bayraðýný çeken yalnýzlýðýmýn sökük hýrkasýna eþlik ederken o kopuk düðme ve ben tüm saygýmla ilikleyip de önüme ýlýk ýlýk akan kanýma bandýðým kadar kalemim mürekkebini bir fasýldan diðerine göçerim.

Zemheridir ihmal ettiðim içimdeki çocuðun ölü bedenine yaraþýr…

Zinhar da yalandýr külliyemde çýkan yangýn.

Mensubu olduðum evrenin kat izinden feragat edip kat ettiðim yollara da katýk ettiðim düþlerim ve imtiyaz sahibi kimse gelsin bulsun ve çözsün beni çömeldiðim dizelerimin yangýnýna bir avuç su da o atsýn sönmekle iþtigal þu iç sesimin neferi iken ölümcül güdülerim ve asla yetinmediðim yirmi dokuz harfin her birine de eklensin hani dünde kalan hayali kelimelerim.

Bir renkten süzülen o ton; bir rakým bildiðim ulaþmayý ertelediðim gecenin þafaðýnda saklý þakayýklar misali semiren gönlüme de kimse pay vermeyen ve iflah olmaz gölgelerin oynaþý olmadýðým kadar itibar görmekte iken koruyucu meleklerimin önderliðinde yýkýlmaz bir kaleye ev sahipliði yapan kalender kalemim.

Dilimde bir intihar þarkýsý ve elimde sol anahtarý saðdýcým iken tutukluk yapan tabancam ve tarifsiz duygularýn kýmýltýsýnda hezeyan yüklendiðim çökecekken ayaðýmý bastýðým yer belki de abandýðým yalnýzlýk akýþýna býraksam ne ki hayatýn ne ki bakaya kalsa ruhumdaki rüzgâr ve iþte deþilesi bir yara, yamalý miladýn da miadýnýn dolduðu suskun bir fani süslü bir mizaç da deðil asla varsa yoksa yýkýlmayan tabularý yalnýzlýðýn.

Eylemlerin firari güdüsü ve aþk iken inhisarýnda kaldýðým yaman duygularýn ve bu yaman aþkýn yaþadýðý yaþattýðý kim bilir kaçýncý baharýn tesiri altýndayým týpký þairin de dediði gibi:

‘’hissizlik, dizlerimden gözlerime kadar,

caný olmayan gölge gibiyim.

dilimde bir intihar þarkýsý,

zamanýn nâfile bir yerindeyim.’’(Alýntý)