YAZIMIN HÝKÂYESÝ:

DEÐERLÝ SAMÝ HOCAMIN KALEME ALDIÐI ‘’20 LÝ YAÞLARIMDA NASIL MIYDIM’’ ÝSÝMLÝ ÞÝÝRÝNE YAZDIÐIM NAZÝREYÝ SUNUYORUM SÝZLERE.

KÝM NE DERSE DESÝN VE NEYE TEKABÜL ETTÝÐÝM ORTADA OLSA BÝLE BEN HALÝ HAZIRDA LÝSEDEKÝ O ON SEKÝZ YAÞINDAKÝ KIZIM.

OKULUMUN AÐIR MÜFREDATI VE RAHMETLÝ BABAMIN HIZ KESMEYEN OTORÝTESÝ VE BASKISI HER HÜCREME NÜFUZ ETMÝÞ OLSA BÝLE BEN O GÜNLERÝ ÇOK ARIYORUM, SEVGÝLÝ DOSTLAR VE BÝLÝNÝZ KÝ: DURDUK YERE YAZMIYORUM.

VE SÝZLERE ÇOK MÜTEÞEKKÝRÝM ÇÜNKÜ ARANIZDA ÝKEN KENDÝMÝ HEM DÝNGÝN HEM COÞKULU HÝSSEDÝYORUM TIPKI DERSE GEÇ KALMAMAK ADINA KOÞA KOÞA GÝTTÝÐÝM OKULUM GÝBÝ DE BÝR KOÞU GELÝYORUM ARANIZA…

HAKKINIZ BÜYÜKTÜR BENDE.

ÇOK TEÞEKKÜR EDERÝM.

Demli bir öðleden sonra haftanýn yükü sýrtýnda Cumartesinin:

Ezelden beri en sevdiðim günü imha ettiðim kadar da kini ve kiri…

Bir yakarýþ ertesi oysaki ne Cumartesi umurumda ne de tekelinde iken haftanýn nazýna odaklanmýþ Pazarý sevebildim ben babam gitti gideli.

Telaffuzu imkânsýz yakarýþlar ve hüviyetim ve dolduramadýðým yasým sözcüklerle içli dýþlý öncemde rakamlarla yazdýðým fermaný dikmiþken yüreðime mademki matematik idi öðrenciliðimin ilk göz aðrýsý.

Mübalaðasýz yaðan ahmakýslataný da sevdim ve ruhuma dökülen her damla da mazinin izi saklýdýr tuttuðum yasý da yasa bellemiþken ve iþte þiir t/adýnda duyumsamýþken þu hayatý…

Lakin öncemde þiir yoktu.

Ama ben zaten þiirmiþim.

Öncemde þiir yoktu ama dokunulmazlýðý ile sevginin, ben hepten çoktan þiir bellemiþim hem sevgiyi hem iç sesimi.

Daðýnýktýr ruhum aklým da.

Odam gibi ve masa üstüm…

Sözcüklerse kýymete bindiðinden beri yüz vermiyorum ne rakamlara ne de matematiðe.

Analitik olsa bile zekâm atletik ruhumla geziniyorum duygu duygu ve kýta kýta.

Þifresini çözemediðim bir sistem ve de gayya kutusu ve artýk kimse beni atan o kuyuya hem da taþ misali hem taþlandýðým hem de taçlandýðým hayatýn kayýp logaritmasýnda kâh karekökünü alýyorum duygularýn kâh küpünü dolduruyor insanlar köpüren öfkelerini görmezden gelip ihlasla sevgiyle yaklaþtýðým þu hazin yürek coðrafya mý b/akýyorum da ve derinden bir ah çekiyorum.

Renkler saklý içimde karanlýða mahal vermeyen.

Sözcükler saklý iç sesimde kalemimle bonkör þiirlere paye veren.

Rakamlar ise aldýðým eðitimin hem sebebi hem sonucu ama yanlýþa düþtüðüm ama boþa düþtüðüm ve ben aralýksýz baþa almýþken hayatý ve iþte dibi boylayan o firkateyn.

Ve iþte su alan gemim:

Ne kumpas ne de küpeþtesi gönlün ve iþte üzerine ettiðim yemin.

Kaptan köþkündeyim ama ayaklarýmý uzatmadýðým ve ben ayný zamanda racon kesen hayatýn ve geminin deliþmen býçkýn miçosu.

Edindiðim izlenimler ve iþte en deðerli ziynetim aþkýn hatýrýna þerh düþtüðüm mesleklerim ve dinmeyen rüzgârýn esintisinde kim ne derse desin: ben hala on sekizinde saklý sürgün edildiðim mekânlardan çekmiþ iken de elimi eteðimi ve kimi ölü zaafýmdan arda kalan kýrýntýdan yeniden yenidünyalar inþa ettiðim hayallerimin cennetinde yaþýyor olabilmenin verdiði coþku ile sevgide sýnýr tanýmadýðým kadar kendime ettiðim zulmün de perde arkasýnda yaþayan bir mazlumum.

Ne zanlarý diner insanoðlunun ne de ziyan ettikleri zamlý feryatlarý bense zaman aþýmýna uðramadýðýmýn sinyalini versem de…

Tahmin edebileceðinden de yorgunum, azizim.

Simli bir yürek izi.

Yýldýz olmanýn da maliyeti elbet kuyruðumdan sürüklendiðim Samanyolu ve iþte dinmez iken mehtaba duyduðum aþkýn da zaferi iken kalemin sür-git coþkusu ve umudu ve hayali.

Ne bir zümredir temsil ettiðim.

Ne de zuhur eder ne nefret ne kin ne sergüzeþt yenilgilerim.

Yaþadýðým zaferse yüreðimde saklý ve kalemimde.

Güç kuvvet veren Rabbime müteþekkir olduðum kadar merhametli yüreðimle tüm mazlumlarýn da arkasýndayým.

Sözcüklerse koþulsuz hayatla kurduðum b/aðýn nüansý.

Þerh düþülesi hayaller ve de:

Gerçi son bir yýldýr hayal kuramadýðým kadar olmasa da hayattan ve yarýnlardan kesmedim umudumu ümidimi.

Renklerden pembeyim halen mahcup.

Duygulardan aþkla hemhal içimde ise sonsuzluða ve yalnýzlýða sürgün edilmiþ o çocuk.

Bir b/ölü iki iken aþk.

Bir rakým ise eðer ki ait olduðumu savunduðum ve ben her gün ama her gün yükseltiyorum sevginin ve umudun çýtasýný.

Neþrinde ömrün.

Nesri iken þiirin, yazýlasý nice hikâye þiirin ön sözünde saklý iken de duygu yüklü yüreðimin finali yine de nokta koyamadýðým kadar pek çok þeye üç noktalý bir özlemle sekiyorum kendimden kendime.

‘’Ben þimdi bir yabancý gibi gülümseyen
Tanýmadýðýn bir ülke gibi
Ýçinde yaþamadýðýn bir zaman gibi
Tam kendisi gibi mutluluðun
Beni bekliyorsun
Ve onu bekliyorsun beni beklerken.’’(Alýntý)

Soytarý bir gülüþü aþk gibi b/ekledim ve asla tenhalarda bekleyenlerden de deðildim:

Saf tuttuðum s/afiyet yüklü semada ar bildiðim kadar ruhumu pekiþtiren isyanýmý b/astýran yasaklarda saklý tuttum asaletimi mademki soyaðacýmda saklýydý gülüþüm mademki serpintisi idim hüznün ve kefil olduðum kadar içimdeki saate ve doðrulara…

Bir o kadar izafi bir sýrdým ben:

Mekteplisi diyarlarýn, ektiðim tohumlarda saklý suskun nidalarým.

Unutulmuþ þehrin ukdesiydim ve yaþadýðým þehir gibi ne zaman geldi ki iki yakam bir araya?

Zemherilerde soldu gülüþüm ve açmayan tomurcuklarým.

Tohuma kaçan isyanlarda nöbete kaldým: her Pazar duyulmazken sesim ve de babamýn baskýn çýkan öfkesi ve asasý da dikili iken hanemde kolaçan ettim kapýya gelen gölgeleri savdým baþýmdan aslýnda savsakladýðým kadar kendimi bir s/av bildim mutluluðu.

Çekincelerimi uyuttum ama asla uyutamadým içimdeki çocuðu bir de ben en çok annemi sevdim…

Özlemdi içimdeki yangýnýn diðer adý ve tadý: hem baþucumda annem hem de uzaðýmda ve tuzaðýna düþmemek adýna cihanýn tarifesinde gezinmedim asla da kaçak yolcu olmadým þehrin vapurlarýnda ama bir kaçaktý ruhumdan sýzan bir kaçaktý alt belleðim ve mantýðýmla örtüþmediðim kadar duygularýma el pençe saygýda kusur etmediðim adabý muaþeret ve sessizliðimle aralýksýz nöbette.

Payidar olacaktý elbet çocukluk anýlarým ve kýrmýzý buklelerim yüzümde çillerim benzemediðim kadar yaþýtlarýma asla da benzemeyeceðim hemcinslerim.

Cinasý unutulmuþ iken hayallerimin…

Ve de sabahladýðým geceler masa baþýnda ders çalýþýrken uyukladýðým ansýzýn da yerimden fýrladýðým zýmba gibi bir öðrenci ve itaatkâr bir evlat, özneme sadýk gizli olmadýðým kadar izinde öðütlerin kulaðýma küpe beyitlerin rüzgârýnda içime ters estiðim.

Azadesiydim de sözcüklerin ve rakamlarýn.

Sisli þehrin simasýnda saklý.

Akça pakça teninde yalnýzlýðýn ziyadesiyle üþüyen içimdeki yabancý.

Solumdan kalktýðým nerede ise her sabah.

Soluklandýðým yüce meclis ve içinde yaþadýðým kadar da içimde yaþattýðým Nazi kampý.

Ne arsýz ne hýrsýz.

Hýrlýsý hýrsýzý vardý mademki beþerin haysiyetimin sarmalýnda ve indinde verdiðim sözlerin sahi, benim de var mýydý bir sözlük anlamým?

Hele ki insan yaþarken ismiyle ve haizi olduðum gaipten gelen coþkum ve sevgim ve iki adým hatta ikiden de fazla her kimse ikileten ismimi, çaðladýðým ve çýnladýðým ve de kulaklarý çýnlattýðým.

Çaðýn ötesinde.

Çaðdaþ ve de.

Bir o kadar derviþ salýnýmla zikrime denk fikrim ama ruhuma denk düþmez iken iklim ziyadesiyle ikilem içinde kaldýðým…

Bensizliðin minvalinde nice insan en çok da beni benden alan:

Solgun ve muhalif ve de sorgu hâkimi:

Cesedimi çiðnesinler yeter ki eðer ki çýt çýkarayým sanmayýn ki: ölüyorum korkumdan ne de olsa ben sadece bir kiþiden korktum korkmadýðým kadar cihandan ve de baþkaldýrdýðým metruk hanelerin izdihamýnda ters yola girip de gerisin geri kaçtýðým tek insan iken babam:

Kuru dere yataklarýný dahi ýslatabilirim yaþlarýmla yetmedi yaðarým da yaðmur misali hele ki en çok ben ýslanmýþ ve yaðmalanmýþken ahmakýslatandan ve iþte o tokmaðýn sesi ve iþte ruhumun tok feryadý: aþký ve korkuyu ivedilikle yaþadýðým kadar aþka âþýk bir o kadar âþýk olduðunda utanç duyan bir çocuk bir ergen ki künefe tadýnda bir hayat bahþedilmemiþ olsa bile hep þerbetliydi benim hem acýlarým hem hayallerim ve tüm yaþamýþlýðým yaþanmýþlýðým…

Ýkaz edildiðim kadar daðýnýk.

Daðýnýk olduðum kadar içimi ve ötemi berimi toplamakla iþtigal bir ömür ve iþte yüreðimin cýngýlý iken hüzün…