Düþ takviminden bir yaprak kopardým bir sabah:

Ýçimin diriliðini yüreðimin dinginliðini özlediðim gülüþünden çaldým ben takvimin kopan yapraðýný.

Öncemde saklý yarýnýmýn muðlak gölgesi: feraha çýkmak idi iþtigalim ölüm deðil özlem deðil belki de içimde koparýlmayý bekleyen o hüzün takvimi.

Gölgemden de muaf tutuldum bir ömür gönlüm geniþ baþým dik sözcüklerim bu aralar kanamalý ve içimin sessizliði týrmalarken önümde uzanan o boþ beyaz sayfayý…

Ýçtiðim hüzün þerbeti ve annemin sesi.

Ruhumun kaportasý ve çürüyen zemin.

Cümlelerin top yekûn firar ettiði:

Bense bir hatta binlerce yenilgiden ibaretim kopacak kýyameti ise düne kurdum ve atlattým bir kere daha kýymete binmediðim kadar kýyametin öncüsü sessizliðimin duvarlarýný da bir bir yýkma gayreti ile ve soludum havayý annemin ciðerlerine kondurup onun yerine derin bir nefes almanýn canýmý nasýl yaktýðý da aþikâr iken.

Ön sözü mü günün?

Ya, gecenin pedal çevirdiði karanlýðýn öldürücü güdüsü mü ruhumu yalayan sýcaklýðýn yetmedi yalýtýlmýþlýðýmýn arka bahçesi.

Sureler saklý içimde.

Simam yabancý da artýk bana.

Kumdan inþa ettiðim kalelerim çoktan yýkýldý ve ruhumun sapkýn firarý an itibari ile de hayattan bir çýrpýda vazgeçebilirim hani.

Devrik düþler cumhuriyeti.

Dostlarýmýn ihaneti.

Tükenmez bildiðim kaleminse artýk bir rivayet olduðu kaçýnýlmaz iþte ve sürmanþet duygularýn da vebali boynuma.

Silik bir iz geride kalan tükenmiþliðimin bütçesi türetemediðim þiirlerimin hüzünlü sesi ve annemin iniltisi.

Bir inde saklýyým adeta.

Kapýsý olmayan bacasý da olmayan aslýnda var olduðuma dair kanýtlar da yok iken elimde ve sýrlarýn ayyuka çýktýðý sýr dolu aynanýn binlerce parçaya b/ölündüðü kalemse tepkisiz ruhum aðlamaklý arayýþýmýn sonlanan vadesi ve kýrýk hayaller kýrýk kalpler duraðý.

On iki seneden bu yana her gün ama her gün yazdýðým üstünde dumaný tüten þiirlerimden ve yazýlarýmdan nemalandýðým kadar da hayattan feyiz aldýðým nasýl ki tartýþýlmaz ve iþte beþi bir yerde düðümün arapsaçýna dönüþtüðü ötesinde kördüðüm olmuþ benliðimin kalemdeki hâkimiyetini kaybetmesinden kötü daha ne olabilir ki?

Olmaz mý hiç olmaz mý?

Zaten insan, Allah günümü aratmasýn deyip de sýðýnýrken Rabbine ve içimize çekilesin nefesin bile þükre delalet olduðun nasýl da aþikâr ve iþte solan bir çiçek solgun bir yüz derinlerde esen rüzgâr kaybolmakla iþtigal olduðum kadar zemherinin de özlemi var içimde ve Temmuz sýcaðýnda tek dileðim var evrenden…

Özneme özlemim öz verimle bir ön söz yazmaktan da ötesi ne olabilir ki ve iþte yüzüme kitlenen annemin solgun bakýþlarý.