
Sen bilmezsin nerde doğdum
Bilmezsin aşk ülkemden kaç sahipsiz seyyahı kovdum
Kalbimi bilmezsin mesela
Kaç kere sen oldu zamanımın yelkovanı
Bilmezsin kaç kere seni geçti saatim
Bir ikindi uykusu
Bir kış türküsü
Bilmezsin kelebeğin ruhunu sen
Kaç kere kanat vurdu ayrılığa
Kaç menekşe oldu yokluğun
Pervazlara konan güvercinler
Kaç rüzgardır getirdi haberini bilmezsin
Dilsiz bir hüküm gibi
Sessizce çekip gidersin
Sormazsın kaç kere kırıldı kalemim bu mahkemede
Kaç kez yırttım yazdıklarımı büyük bir elemle
Şimdi bana şiir yaz diyorlar
Seni yazıyorum anlamıyorlar
İlla satırlara mı sığmalı şiir
Dökülen kelimeler uyumlu mu olmalı illaki
Seni döksem meşrebimden mürekkebime
Bilmezler mi
Ahh kalbimin en ince köşesi
Sızlayan yanı
Siyah yası
Ben yoruldum seni nakş etmeye kalemle
Kederimi duyan
Kalemimi gören
Sormasın artık bana seni
Gökler görsün içimdeki elemi