Cahil kiþiye dert anlatmak su taþýmaya benzer kevgirle,

Sanma ki ayný huyda olur inatçý bir katýr, bir asil beygirle.

Yormayasýn zihnini anlamayana dert anlatmaya çalýþmakla,

Uðraþmayasýn bilincini yitirmiþ kavgacý cahille barýþmakla.

Zira ne anlatýrsan anlat bildiðini okur, laftan anlamaz ki cahil,

Zaten böyle olmasaydý cahil kalýr mýydý, okuyarak ederdi tahsil.

Cahil kiþi ne yazýlaný idrak edebilir ne de okuduðunu anlar,

Her zaman haklý olduðunu düþünür, her gördüðüne havlar.

Yapayým derken yýkar tüm yapýlarý doðru sanýr kendini,

Açayým derken kapar tüm kapýlarý doðrular hep fendini.

Kaþ yapayým derken göz çýkarýr ayarý olmaz ki cahilin,

Onun dostluðundan büyük düþmanlýk yoktur ki gafilin.

Sen sen ol sözü bal olsa cahil insana yaklaþayým deme,

Yoksa bir anda vurulursun kölelikten beter lain geme.

Elini verirsin kolundan olursun sözlerimi yabana atma,

Cahil ile altýn sýrmalý ipek döþek olsa yan yana yatma.

Anlamaz anlamlandýrýr, sözlerini çarpýtýr eder seni mahkûm,

Ne yapar eder býrakýr seni haklýlýktan ve huzurdan mahrum.

Bilge bir düþman cahil bir dosttan daha iyidir unutma sakýn,

Cahil ile sohbet etmektense kes dilini korkma dökülsün kanýn.

Harap Mesut o yüzden býrak haykýrsýn cahil kiþi arsýzca,

Sen önüne bak kulak verme sakýn bu hýrlamalara gamsýzca.