Yalan, bir hastalık gibi,
Zehirli bir sarmaşık,
Sarmış dört bir yanımızı,
Doğruyu söylesek de nafile,
İnandırıcılık bir oyunculuk sanatı.
Bazıları yalanı yaşam biçimi kılar,
Nefes gibi, su gibi ihtiyaç duyar,
Yalanla beslenir, büyür ruhları,
Doğrularla yüzleşmekten kaçar.
Yalan, iki kişiyi gerektirir,
Biri söyleyen, diğeri inanan,
Kandıran ve kanan,
Kimi zaman milyonlar,
Tek bir yalana kapılır.
Bazen yalanın gerçeğini biliriz,
Ama yine de inanmayı seçeriz,
Rahatlatıcı yalanlar,
Acı gerçeklerden daha değerli,
Oltaya takılmak isteyen balıklar gibi.
Nazilerin gölgesinde,
Hayat mı yoksa doğruluk mu,
Sorgular insan vicdanı,
Yalan söylemek kurtuluş mu?
Kötüye yalan,
İyiye doğru,
Hangisi daha kutsal,
Hangisi daha doğru?
Vicdan terazisi şaşar mı,
Yüzyıllar boyunca değişen,
İyiyle kötünün tanımı,
Yalanı değerlendirir mi?
Hırsızlık mıdır yalan,
Bir hak gaspı mı,
Esnafın dilinde bir oyun,
Yalanlarla süslü bir tuzak mı?
Kötü bir şeyde başarılı olmak,
Övgüye layık mıdır?
İyi bir hırsız, iyi bir yalancı,
Olabilir mi övünülecek?
Gözlerimizin içine bakarak,
Yalan söyleyenler var,
Artık utanmayan,
Ne kadar da acıklı bu hal.
Yalan, bir hastalık gibi,
Sarmış dört bir yanımızı,
Ama unutma dostum,
Doğruyu söylemek,
Her zaman en kutsal yoldur.
(
Yalanın Pençesi başlıklı yazı
zzz tarafından
20.08.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
