Bir tükenmez kalem almıştım bir gün,
Sonsuz diye satmışlardı bana ömrünü,
Lakin yazarken bitti, durdu bir an,
Sustum kalemle; hüzün sardı gönlümü.
Hayalperest bir şairim, kelimeler denizim,
Dalgalarım bazen coşar, bazen sessizim.
Metaforlar içinde, zengin imgelerle,
Ama kaldım cümlesiz tükendi tükenmez kalemim.
"Nasıl tükenir ki?" dedim kendi kendime,
Bir tükenmez kalem bitmeyen hece.
Oysa ki o da yorgunmuş, bıkmış yazmaktan,
Benim gibi mi yoksa, usanmış mı var olmaktan?
Belki de kalemin de bir ruhu vardı,
Yoruldu, kıvrıldı, artık dayanamıyor.
Tıpkı benim içimdeki yaralı kalp gibi,
Bir zamanlar coşardı, şimdi susuyor.
Bilmiyorum artık kelimeler ne der,
Tükenmek nedir, kim anlar, kim sever?
Bir kalemin tükenişi, şairin bitişi,
Hepsi aynı değil mi, içimizdeki düşüş?
Ama yine de kalemsiz de yazılır bazı düşler,
Belki kalem tükenir, ama umut hep bekler.
Ve bir gün gelir, kalem yeniden dolar,
Tükenmez diye, yeniden kandırırlar.
(
Tükenmez De Tükenir başlıklı yazı
zzz tarafından
13.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
