Sevgili Edebiyat Ailem;
İnsan çok uzaktan ufuk çizgisine yaslanmış mavi gökyüzünü izlerken, parmakları tazecik bir huşu ile mürekkebe bulanıyor ve yükseldiği her rakımda vuslatın hava akımında o parmakları bir kuşun kanadına iliştiriyor..
Aynı hissiyatı, aynı damdan düşmüş hali yaşarken, vücudundaki kırık ve çıkıklarla mutlu ve hoş gönüllü insanlarla aynı yerde olmak öyle akıl almaz bir şey ki.. Bazen bir şeyler karalarken sizi gören birine “evet ben yazarım” demekten hicap duymak öyle kırıcı öyle suçlayıcı ve kendine en büyük düşmanı kazanır gibi yaşama sevincini yok edici ki. Sanıyorum bu durumu pek çoğunuz en az bir kere yaşamıştır. Aranızda olmaktan neden bu kadar mutlu olduğumu anlamam uzun sürmedi. Edebiyatı koklamak, edebiyatı tatmak, edebiyatla uyumak, edebiyatla uyanmak Alice’in Harikalar Ülkesi’nde yaşamak gibi..
Aranıza 24 Mayıs 2024’de katıldığımda kafamda bir sürü soru işareti vardı; buradaki herkes yetkin, bilgili insanlardı, birbirleriyle çok samimilerdi çoktan sıkı fıkı olmuşlardı ve beni aralarına katıp katmayacaklarını bilmediğim için kaygılıydım. İlk yazımı paylaştığımda ve o ilk yorumu ve hoş geldini aldığımda tattığım heyecanı ve mutluluğu size anlatamam. Bu kadarı yetmemiş ve ilk yazım yıldızlı yazı olarak ilan edilmişti. Yanaklarıma kuşlar inip cıvıldaşıyor, bulutlar şeker beyazına bürünüyor ve gökyüzü en sevdiğim umut mavisiyle yıkanıyordu..
Takdir, tebrik ve yorumlarla ben de edebiyat evi’nde kendime bir sedir bulmuş huzur içinde kurulmuştum ve semaverden de bir bardak mis gibi kokan çay almıştım kendime. Sizinle içilen çayın keyfi bir başka oluyor ailem. Böyle bir ailede yaşadığım için kendimi şanslı sayıyorum.
Bu ailenin yaşam bulması için çabalayan, fedakarlıkta bulunan, görünür olması için belki hayat koşuşturmasından çalıp buraya harcayan herkesi kutluyorum ve saygıyla takdir ediyorum..
Biraz içinize kaynaştıktan sonra arkadaşlarım oldu, seviyeli ve samimi sohbetin tadına vardığım zamanlar da yaşadım. Şimdi siz sohbet deyince birebir yapılanı anlamayın; ben birinizin yazısını okuduğumda sarı zambaklarla kaplı bir vadide yazarla sohbet ettiğimi ya da onun kaburgalarının içinde bir yolculuğa çıktığımızı hayal ediyorum ve o kişiyi evvelini, yaşadığı ve yahut yaşayamadığı merhaleleri hissediyorum. Çünkü bir yüreği okumak; dünyanın en saf yağmurunda ıslanmakla eşdeğerdir..
Yazmak; dünyaya ben varım demenin, başkalarına anlatamamanın hükmünün kalmadığı, ruhu sulha sükunete kavuşturmanın en temiz en zarif en şerefli en anlamlı, en eşsiz yoludur. Bu yol bizi birçok faidesiz şeyden uzak tutarak temiz, donanımlı, farkındalıklı, şefkatli, sevgi arsızı, empati sahibi bir insan yapıyor. Bundan sebep şikayeti olan yok zannediyorum dostlar.
Bu kadar güzel şey kafi değilmiş gibi ayağımın tozuyla bir de sitemizin yarışmasına katılmaya karar veriyorum. Tecrübeli, teknik donanımlı, görmüş geçirmiş o kadar insan arasından bir şansım olur diye umut ediyorum ve çalışmalara başlıyorum. Aksilikler olsa da nihayet nasibimde olduğu için yarışmayı kuyruğundan yakalıyorum. Sıra o sancılı, heyecanlı, hayalli bekleme dönemine geliyor. Günler geçmek bilmiyor ama sonunda çok şükür ilk onda ismimi görüyorum. Emeği geçen ve eserleriyle katılan herkesle bir kader birliğim olmasına çok seviniyorum..
Buranın en güzel yanı yirmi dört saat bir eğitimin içinde olmak ve bol bol okuyup analiz yapmaya gelişmeye fırsat bulmak. Bu okuldan ben çok şey öğrendim ve her geçen gün de bilgimi görgümü geliştirmeye devam ediyorum..
İsim isim yazamasam da bu satırlara mühr-ü kalbimi vurmama bir sebep sağlayan her anı ve oluşum sahibi kalemdaşlarıma candan teşekkürlerimi sunarım.. Sağlıcakla kalın ve sevgiyi öksüz bırakmayın..
Ruhumun cam buğusu ailem..
Sevecenlikle oyalandığım su parkım..
Kiraz desenli elbisemin cebinde taşıdığım uğurlu taşım..
Mavi Yıldırım
