Yürek Yangýnýmýn Da Bir Ahengi Var, Yanarken Sen Kokuyor Alevleri

Yüreðimde sönmeyen yangýmýn ateþini söndürmeden seni hep düþüneceðim, hafif bir hoþlukla yakmasýný seviyorum, çünkü içinde sen varsýn gül bakýþlým. Bu yangýn, sadece bir anlýk bir heyecan deðil, derin bir özlem, bir kayýp hissiyle deðil bakýþlarýnla dolu. Herkesin hayatýnda böyle bir dönem vardýr; kaybettikleri birini, bir sevgiliyi ya da bir anýyý düþündüklerinde yüreklerinde hissettikleri o acý. Ýþte benim yüreðimde de öyle bir yangýn var ve hiç sönmesin istiyorum...

Yürek yangýnýmýn da bir ahengi var, yanarken sen kokuyor alevleri…

Zamanla, bu yangýnýmýn aslýnda bir sevgi ateþi olduðunu fark ettim. Belki de kaybettiðim sen deðil, seninle olan hatýralarýmdý beni yakan. Geçmiþte yaþadýðýmýz her güzel an, benim için bir umut ýþýðýydý. Yüreðimdeki bu yangýn, seni unutmadan yaþamanýn bir yoluydu. Senle dolu anýlarý yaþatmak, içimdeki ateþi beslemekti.

Bir gün, eski bir fotoðraf albümüne rastladým. Ýçinde birlikte çekildiðimiz fotoðraflar vardý. O an, içimdeki yangýn yeniden alevlendi. Gözyaþlarým, anýlarýn sýcaklýðýnda üzerine döküldü, damla damla. O an anladým ki, bu yangýn benim için bir son deðil, bir baþlangýçtý. Seninle olan anýlarým aþkla geçirdiðim mutlu bir dolu bir hayat, yüreðimdeki ateþi her zaman canlý tutmasý için yanacaktý. Yürek yangýný, kayýplarýn acýsýný taþýrken, ayný zamanda sevginin gücünü de gösteriyordu. Belki de bu yangýn, yüreðimdeki sevgiye dair en güçlü kanýttý. Unutmadým, unutmam da mümkün deðil. Çünkü yüreðimdeki bu ateþ, bir gün geri dönme umuduyla yanmaya devam edecek. Ve ben, bu yangýnýn büyüsünde, sevginin en derin haliyle yaþayacaðým, vesselam.

Mehmet Aluç