Online Üye
Online Ziyaretçi
yüreğindeki boşluk genişliyor
gözyaşların ritimsiz akarken
sessizce acı çektiğin gecelerde
pişmanlıkların saatlerini kovalarken
pastoral şarkıların ruhu
mazi darağacından sarkıyorken
yaralarını soğutmaya çalışıyorsun
ihanetin dağlarından buz çiğneyerek
boş odalara mahkûmsun
ruhun umutsuzluğa prangalı
saçlarını yolmaktan çekinme
kirpiklerin aklara çalarken
vazgeçtiğine renk arıyorsun
kalbin çıplak bir tepe gibiyken
sensiz rüyalarımı izliyorsun
sana bir masal anlatabilir miyim
nilüfer çiçeği
bir varmışsın bugün yoksun
ağlamıyorsun çığlık atıyorsun
ve bil ki bu şair seninle ağlayacak
sızlayan ağrıyan göğsünde
kayıp hatıraların eşiğinde
artık dayanamıyorsun
boşluğa ve özgürlüğe
boş odalar gri duvarlar
artık acını gizleyemiyor
nilüfer çiçeği artık bir şiirin var
bir şiir ki
sadece kızıla bulanmış
hecelerle
paramparça
umutlardan yazılmış….