Suskunlar, görevini layýkýyla yapmakta.

Soykýrýmlar, esaretler, cesaretle her yanda

Kan, zulüm ve ölüm, sergi sergi sokakta

Ve suskunlar, avazý çýktýðý kadar susmakta.

Bu þehirler kardeþ, bu ülke tek lisandý.

Herkes birbirine denk, çünkü hepsi insandý.

Bu kutlu gök çatýmýzdý, su sýzmazdý aralardan.

Nasýl bir darbe aldýk, onulmaz yaralardan.

Mavi göðümün, temiz yaðmurlarý bile,

Kitlelerce kaný deþipte inemiyor yere.

Bu sokaklar þen, bu insanlar mutluydu.

Ayný göðün altýnda, herkes ayný yurtluydu.

Herkes birbirine düþman asýrlardýr.

Ýnsan ne için yaratýldýðýný unutmuþ.

Oysa ne büyük akla sahip insanlardý.

Hepsi çýkarlarý için aklýný uyutmuþ.

Yaþamak gerekiyordu, güzelce yaþamak.

Gerekli miydi yaþatýlan bunca zulüm.

Hani deðil miydi ki hepimize yaþam hak,

Ve zaten deðil miydi yine sonumuz ölüm.