‘’Karþýnýzda eylülün sesi
Aðustosa çekildi, eylülün sesi
Birazdan konuþacak
“Bu dünyada yaþamak can sýkýcý bir þeydir baylar.

Eylül ki, sorabilir mi
Hüzünler iç kamaþtýrýyor, aþklarsa niye yoksul
Bir asfaltýn kuru sýcak soðuðundayýz
Oysa bir deniz feneri mevsimsiz ölür baylar.

Her þey o kadar dokunaklý ki
Eylülsem, istemeden kýrýlýyorsam bazen
Daðýnýk, renksiz bir mozayýk gibiysem
Üstelik yalnýzsam bir de -telefonda kuþ sesleri-
Aynalardan duvarlara bir üzünç akýntýsý
Bu dünyada çekingen olmak çok iyi bir þeydir baylar.’’(Alýntý)

Aldatýlarýn baþ þehri mevsimin ve hüznün baþýný çeken bir lokomotif misali ve iþte üzerinde yürüdüðüm gergin ipin ve Kara Meleðin telaþý…

Bir eylül daha nakþetti.

Hüzün iken çetelem aþk boyun eðdi

Ve yalnýzlýk

Ve içtimada renkler

Kara bulutun ötesi var mý söyleyin, beyler!

Acýdýr acý içini açamayan bir yargý bir yengi bir yanký

Ses bulmayan göðün aforoz edilmiþ kuþlarý

Semada saklý örgü

Semada saklý döngü

Eylül yaptý yapacaðýný yine, beyler!

Rengim solgun.

Rakýmým ulaþýlmaz.

Yangýnda ilk kurtardýðým olsaydý keþke baþ eðmez boyun eðmez baþlýðý olmayan duygulardan tuttuðum çetele ve sübyan ruhlarý minicik bedenleri kurban verdiðimiz kâfirler güruhu aþkýn rozeti idi oysaki yakaya iliþtirilen mademki Eylül idi nöbete kalan mademki Eylül idi aþkýn baþ þehri baþ mevsimi.

Yitenlerin ardýndan yatsýya kalan hüsran.

Öykülerin de yok iken mutlu bir minvali ve çekilen çürük düþler:

Sahi, ne olacaktýr bu acýmasýz dünyanýn akýbeti?

Bir zarf ise tarafýma postalanan.

Bir zarf ise aslýnda içi boþ.

Bir de sükûnet dilediðim mirasyedi efendi misali:

Þiirle Eylül ile beslendiðim arka bahçesin gönlümün de surdan kaleler inþa eden bozguna uðramýþ matem ve meltem.

Sýra dýþýyým.

Ah, bir de sýrasýz olmasaydý ya ölüm!

Sýramý savamadýðým ne ki sýrtýmý sývazlarken hüzün.

Ve sýrra kadem basanlar…

Yitik.

Yenik.

Yanýk.

Yâdýnda ömrün gönlün serleri sýrlarý ve iþte o kördüðüm çözülmesi ne mümkün!

Sýradan alýyorum isteklerinizi, beyler.

Ve siz, bayanlar ses etmeden bekleyin ya da varsa gücünüz gamý vurun dýþarý hele ki ana iseniz süt kokan bebeðe…

Devamýný getirecek gücüm yok ve iþte o Çýfýt Çarþýsý duygularýn fink attýðý ve o rakým Ýlahi Aþka uzanan lakin yüzü yok hiçbir beþerin daha yeni doydu kara toprak hem yemeyenin malýný yerler misali yerle yeksan oldu hayaller ve babadan kalan miras ve de o soðuk musalla taþý:

Sahi, üstü örtülü mü?

Sahi, bir çocuðun bedeni nasýl çürür?

Çözümsüz sorularýn vebali boynuma sözcükler salkým saçak duygularýn pervazýnda tutuþan ateþ aþkýnsa Dergâhý ve cennet yolcusu kalmasýn, demenin meali, baylar bayanlar ve bilin ki bu yol çok çetrefilli ölümlerden hangisi olabilir ki geç?

Bu ölüm erkenden de öte erteleseydik ya sözcükleri erteleseydik ya zulmü telaþe müdürü sapla samaný ayýramayan sen yolcu ve siz bayým ve sizler aslýnda her birimiz mesulüz rencide edilesi duygularýn deðil makberin baþýndayýz ve iþte çaput misali gölgeler.

Göðün müdavimi Sayýn Dolunay ve yýldýz kümesi ve iþte önümde uzanan Samanyolu, sözcükler pervasýz aþk ulu nefret ve haþin duygular kaynayan bir kazan misali insanoðlunun ihmali.

Eylül yaptý yapacaðýný:

Öncesiz ve yarýnsýz artýk kimi çocuk kimi kadýn ve solan nice çiçek boynu bükük hatýralar biriktiriyoruz gözyaþýmýzla da suluyoruz üstümüzü örten ölü topraðýnýn olmasa gerek son yaþý son yasý son na’þý…

Rabbim sen affet bizim gibi ahmak kullarý ve Eylül’ü!

Bir çocuðu dahi koruyamadýk ya…

Korunaklý dünyalarýmýzda ve kayýp vicdanlarýmýzda ýsrarla ertelerken insanlýðý ve neþeyi ve çocuklarýn rüzgârý içimizi titreten ve ruhlarýn karanlýk meziyeti nicesi yok nicesi aç nicesi tok nicesi sahip çýkamadýðýmýz nice Narin nice Leyla’nýn da devamý gelmesin artýk asla.