Beni Yalnız Bırak
- Rüya Allah aşkına dur!
Aldırış etmedim. Kulaklarım yalnızca yüreğimin sesini duyuyordu. İnadımdan ödün vermeden adımlarım beni her defasında dışarı taşırken ilerlemeye devam ettim. Ruhum sanki bir zelzele yaşıyor ve kaçmaya çalışıyordu. İçimdeki sancı bir türlü durmuyor geçen her saniyede daha da çoğalıyordu. İçimdeki kıvılcım çoktan bir yangına dönüşmüş, tenimi sarmaya ardından yakmaya başlamıştı bile.
Arkamdan bir kez daha seslendi:
- Rüya, yağmur yağıyor. Hasta olacaksın yapma! Gel konuşalım çözelim bu işi.
Yağmur iyice bastırmış deli gibi yağıyordu. Çıkar çıkmaz üstüm başım su içinde kalmıştı.
- Beni yalnız bırak.
- Hayır yalnız falan bırakamam. Onun böyle bir şey yapmak istemediğini biliyorsun ve-
- Ve ne!?
Sesim boğazımı acıtacak şekilde çıktı:
- Ve ne biliyor musun? Hayatım boyunca harcadığım zamana karşılık verilen her şey. Bunca zaman çabaladım, iyi biri olmak için, iyi biriyle olabilmek için. İyi bir yerde olabilmek için. İnsanlar sürekli olarak arkamdan konuştu; " Çok asosyalsin " bilmem ne.
Buna rağmen kendi yolumda ilerledim. Benim kimseye ihtiyacım yok dedim, ben kendi başıma da çok güçlüyüm dedim. Peki neden biliyor musun? Çünkü hiçkimse bana ne sırtını dayadı ne de benim dayamama izin verdi. Ne zaman birine elimi uzatsam elimi kırdı, kimde arkamı döndüysem arkamdan bıçakladı. Herkes tüm ellerini birine bırakabilirken, en yakın dostu olabilirken benim yanımda kimse yoktu Esma. Peki hiç düşündün mü, neden yoktu diye ha?
- Rüya-
- Çünkü kimse sevgime layık olmak için çabalamadı! Kimse beni kırmamak için mücadele etmedi. Kimse verdiği umudu devam ettirmedi. Kimse bana karşı sadık olmadı! Herkes başkalarını kaybetmemek için canını verirken kimse..
Kelimeler boğazımı düğümlüyordu:
- Beni kaybetmekten korkmadı.
- Kimseye şans vermedin Rüya. Kimseye yaklaşmadın şimdi de insanların seni öylece anlamalarını mı bekliyorsun?
- Denemedim mi!? Defalarca açılmadım mı başka adalara? Sırf bir fırtına kopacak diye yüklerimi indirmedim mi? Bu fırtınanın kalan yüklerimi de batıracağını nereden bilebilirdim? Göz göre göre aynı fırtınada batmayı mı tercih etseydim!?
Yaklaşık bir dakika sonra devam ettim:
- Ve biliyor musun? Ben hep büyümek zorunda hissettim. Küçük kalmanın bir suç olduğunu bildim hayatım boyunca. Her şeyin bir gün biteceğini bile bile büyüdüm. Belki de hiçbir zaman çocuk olamadım. Şarkılarla büyüdüm hep, belki de bu sefil hayatın sesini duymak istemedim hiçbir zaman..Ben gerçeklerin sesini değil, yüreğimin sesini dinledim. Belki de..
Rüzgar daha da sert esti. Gözlerim yanmaya başladı, yaş ve yağmur içinde. Ağlamaklı bir sesle:
- Belki de bu yüzden bu kadar yara aldım. Her defasında gerçeklerin pençesinden kaçmak istediğim için. Çünkü hayat benimle hiçbir zaman saklambaç oynamadı. Yada ben saklanacak yer bulamadım.. Beni her defasında aynı yerde yakaladı ve her silleyi o zaman yapıştırdı. Bense her defasında kalkmaktan ödün vermedim, sonrasında tekrar kaçacağımı bildiğim halde tekrar kalktım..
Gözüm uzaklara daldı. Ve daha da uzaklara.. Derin bir iç geçirdim:
- Belki de hislerime yalan söyledim. Duygularımı yaşatacağım derken umutlarımı öldürdüm. Her kışın sonunu bahar sandım..
Yağan yağmur daha da şiddetlendi. Ortalık resmen sel götürüyordu. Usulca ıslak betona oturdum. Betonlar ne kadar soğuktu otururken. Hatalarım kadar karalardı bir o kadar. Dizlerimi karnıma kadar çektim. Yanıma baktım:
- Beni yalnız bırak.
- Ama-
Sesimi boğazımı acıtacak kadar yükselttim:
- Beni yalnız bırak!
- ...
Ürkmüş olmalıydı ki yavaşça yanımdan uzaklaştı. Yüzümü ellerime gömdüm. Nihayet gök gürlediğinde gözyaşlarımı serbest bıraktım. Her ne kadar yaşın içinde belli olmasalar bile, üstümdeki acının ıslaklığını, yağmurun yaşından ayırt edemesem de içimdeki çocuk susmadı. Gerçi o hep ağlardı, hep duygusaldı.
Çığlıklarını hiçbir zaman susturmadım çünkü şarkılar süresi bittiğinde susardı. Kendi sözlerinizle durduramazdınız onları yada kendi şarkılarınızla..
Yaklaşık yarım saat aynı şekilde kaldım. Yağmur hala devam ediyordu. Nihayet ellerimi yüzümden çektiğimde yere hızla düşen damlacıkları izledim bir süre. Ne kadar zariflerdi düşerken, her ne kadar en ufak hatalarında yok olacaklarını bilseler de..
Rüya
(
Beni Yalnız Bırak başlıklı yazı
Rüya tarafından
21.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
