ÖLÜ HÜKMÜNDE!
Hoş kelam çiçektir her gönül kovan
Muhabbet Anzer'in balı hükmünde
Riyakâr dillerin sohbeti yavan
Nakışı meyvenin kalı hükmünde
Hasetlik var ise lügat, lehçede
Kusur ne kalemde ne dilekçede...
Yürekte 'kin, nefret' bağda, bahçede
'Yabanî ot, diken, çalı' hükmünde
Ne bu şair 'âlim' ne okuyan 'ham'
Kalemime züldür malumu ilam
Her kime sorsalar bilir ki, selam;
Dostluğa serilen halı hükmünde
Sınırsız olsa da düşlere ayar
Ömür dedikleri ölüme kenar
Ahlakın güzeli ulu bir çınar
'Tevazu, ar-adap' dalı hükmünde
Bir kırık kalp ise sebebi zârın
İmar etmek için beklenmez yarın
Letafetin rengi; gül-i gülzârın
Sarısı, beyazı... alı hükmünde
Açılan yaralar, yamalar, ekler
Yordukça -gönül bu- gün gelir tekler
Bir nebze sevgiye hasret yürekler
Vahasız Sahara çölü hükmünde
Kalmışsa insaftan misl-i miskal im
'Kur'an'a kulak ver!' der aklıselim
Zalimin elinde inleyen ilim
Müslümanın yitik malı hükmünde
Şerefli mahlukken o benî âdem
Haddini çok aşmış, şirke düşmüş hem
Ne zerre abartı, ne artık müphem;
Nefsinin kölesi, kulu hükmünde
Kın kılıca küskün, mert namerde eş
Davası olana talihi kalleş
Îman dil ucunda, elde kor ateş
Tutmayı başaran veli hükmünde
Birlikte rahmet var demişken Hüdâ
Nifaktan nağmeler çaldırdık uda
Çakal can alırken her gün pusuda
Mü'minler(!) uykuda; ölü hükmünde
Ne birkaç kişilik haçlı güruhu
Ne asrın vampiri bir Netenyahu
Tamamı, vallahi tamamı ya hu
Nemrut'un, Hitler'in dölü hükmünde
Eşkiya çıkınca tahta kurulan
Umuttu alnından her gün vurulan
Hüzün rüzgârıyla göğe savrulan
Kırık hayallerin külü hükmünde
Takvimler 'bahar da var' diyor, ancak
Her vahşet, mezalim gözlerde sağnak
Hakkın nazargâhı ilâhî konak
Dökülen 'kanların gölü' hükmünde
Mü'min(!) mest olurken her doğan tanla
Ağıtlar yakıldı Gazze'de kanla
Ey makber şahitsin; ey asır anla!
Şehitler cennetin gülü hükmünde
Fitnenin harıyla kaynarken kazan
Bahtına küsmeyip ne etsin ozan
Dostluğa, barışa destanlar yazan
Aklını kaybetmiş 'deli' hükmünde
Mecit Aktürk
