‘’Hasret türkülerinin sonu neden hep üç noktadýr bilir misin? Çünkü kalan, gidene dair dönme ümidini hiç yitirmez. (…) Ne son noktayý koymaya cesaret edebilir ne de bir harfi yazacak dayanak bulabilir. Þiiri pek tabii kalan yazar. Çünkü giden mýsra mýsra gitmiþtir. Þiir gidenin ta kendisidir.

Son bakýþý, son gülüþüdür.’’(Alýntý)

Susuz yaz:

Susunuz bayým:

Surlarýn nazarýnda serlerin yankýsýnda vücut bulacak bir þiirin duasýnda saklýdýr þair ve de sesinde yanký yüreðinde gonca üstü örtülü ölümcül uykularýn diyezi ve þairin ödediði diyeti sonlandýrsýn diye Tanrý elbet içtimada geçer hayatý þairin.

Hüznüne bandýkça kelimeleri.

Andýkça dündeki neþeyi.

Ar bildiði kadar namusu ve karþýlýksýz sevgiyi.

Rütbesi yoktur þairin.

Kaidesi yoktur düþlerin.

Kaçýþý yok iken sevgiden ve de kendinden öte yol yok iken yokluðun tininde saklý varlýðý ve duayeni olduðu kadar hüznün geniþ ölçeklidir hayallerinin ve ilhamýnýn rahmi.

Bir koz ise þiir.

Bir koza ise kalem.

Bir resital iken içindeki seyri anlam bulduðu kadar ruhu ve öteki dünyanýn da amblemi iken kalemin diþ izi acýnýn dikiþi ve yamalý minvalinde ömrün örtündüðü gizemin de tetikçisi.

Kanayan imgelerden çýkýp da yola.

Kandýðý yalanlarýn uðruna.

Ve de meddücezri ömrün meali ölümün sevdiklerinden ne kaldýysa geride ve elinden kayýp giden ömrün tekil reçetesi ve çoðul haresi ve çaðlayan acýnýn hengâmesinde saklý bir kaside bir þiir bir hikâye öcülerin korkuttuðu yüreðinin çehresi.

Mademki þiirdir gidenin ta kendisi.

Þair esefle yüklenirken kendine ve kendinden gidemediði kadar da hükmederken kalbine ve kalemin kaderi ve kederin ederi ne de olsa þiirdir þiir gidenin ta kendisi.

Vücut bulan ýlýmlý bir aþk hayli de rötarlý bir mutluluk.

Ilýman iklimlerde seken bir yürek alabildiðine vakur ve de baþýna buyruk.

Ve ineze imgeler.

Kabrine sadýk türküler.

Renklerin solgun dününde saklý iken yine yüreðin kayýt izi.

‘’Ýnsan her daim dudak büzen bir çocuðu taþýr içinde. Onu tatmin etmeye çalýþmak okyanusu kulaç atarak geçmek gibidir. Kýyýdaki kuma yazý yazmak… Tek dalgaya bakar silinmesi… Geriye, çökmüþ  omuzlarýn, yorgun yüreðin kalýr. ‘’(Alýntý)

Her eklenen acý aslýnda bir açýdýr ve de açýlmayan kalbin þifresi.

Öðünler atlar ömür boyu duygular nihayetinde külçe olur yýðýlýr bir kenara ve iþte çocuk kalabilmenin de güncesidir yüreðin elinden kaçan her uçurtma her balon aslýnda temiz bir sevginin imgesidir sözcüklerden sýzan umudu ruhun sýzýsýný saklý tuttuðu kadar da yarýnlarý sevgiyle hemhal bir dürtü bir meram bir rakým bir tutku bir bulut misali uçuþan mutluluðun da çaðrýsýnda saklý iken þair ve þiir ne de olsa þairin de dediði gibi:

‘’Þiir gidenin ta kendisidir.’’

Ve de gitmeye mazhar ve de tutuklu iken þiire þairin renginden süzülen her umut her dua her sure ve katýksýz sevginin da iz düþümü ne de olsa gidenlerin ardýnda açmaya mahal verecek her duygu her þiir bilinmezin ve sonsuzluðun seyrinde içtimada geçen ömrün de diktesi ve hutbesidir bir anlamda gidenlerin de dönüþünün olmadýðý gibi…