þair olamayacak yaþýndaydým

sisli sokaklarda oyun oynuyordum

hatýrlamýyorum o gün belki

kýþ mevsimiydi hava çok soðuktu

sislerden bir ses geldi

tören var dediler

karþýda gel bak dediler

ve gördüm

çan sesleri gülüyordu

yeþil gözlü bembeyaz bir kýz

kilisenin baþ ucunda

ahþap içinde uzanmýþ yatýyordu

çok güzeldi ve hatýrlýyorum

tuhaf bir þekilde gülümsüyordu

gençliðinin baharýnda

düðün alayý gibi süslenmiþti

sanki hiçbir masraf fazla deðildi

beyaz elbisesi vardý

gelinlik sanmýþtým

alacakaranlýkta tören baþlamýþtý

ellerinde asa sarý sakallý papazlar vardý

ve o yeþil gözlü kýz

boynunda prenses gibi bir mücevherler

taþýyordu

aðýr karanfil ve misk kokusu her yeri sarmýþtý

çok iyi hatýrlýyorum

ve neden topraða bir çukur açtýklarýný

bilmiyordum

oyun oynuyorlar sanmýþtým

çok gençti ve çok fazla güzel

masallarda anlatýlan uyuyan güzel 

diye düþünmüþ olmalýyým

sonra cenaze alayý geldi

çukura gömdüler buz kaplý çukura

þu karþý mezarlýkta

hatýrlýyorum ilk defa deðildi

yeþil gözlü bir kedim vardý

komþu zehirlemiþti

eceliyle ölmüþtür dediler

kedimi de bir çukura atmýþlardý

üzerine de bir haç dikmiþlerdi

sonrasý yaþlý bir adam sahneye çýkmýþtý

bir kara kuzgunu salmýþtý göðe

bulutlar arasýnda kanat çýrpsýn diye

öyle görünüyor ki zihnime baský yeni baþlamýþtý

ve her düþüncem yörüngesinde kesintiye uðramýþtý

o gün usulca yaþlanmýþým hatýrlamýyorum bile

þair olmaya karar vermiþtim o çocuk yaþýmda

o gün ölümün soðuk yüzüne merhaba demiþtim

yýllar sonrasý çay ve sigara tiryakisi olmuþum

ama hatýrlamýyorum ne zaman baþlamýþtý

soðuk ve buz kaplý bir ülkede çocuk yaþýndaydým

yeþil gözlü soluk tenli bir kýz sanmýþtým ölümü

elveda demek istemiþtim ama soðuktu azrail

aradan yýllar geçsede unutamam ki ölüm çok soðuktu....