KIRIK KALEM 

Bir yaþlý adam var iþte tam orada,

Vefasýzlýðýn tüm yükü iki omzunda,

Anýlarýný yazýyor iþte tam þurada,

Kýrýlýyor kalemi, sözleri çaresiz.

Titreyen elleri bir kutucuk açýyor,

Kýrýlan kalemini yavaþça sýralýyor,

Yeni bir öykü yazacak baka kalýyor,

Kýrýlýyor kalemi, duygularý mahcup.

Fýrtýnaya kapýlmýþ hoyrat duygularý,

Boþ bakan gözlere sessiz aynalarý,

Maþuka darýlmýþ gizemli hatýralarý,

Kýrýlýyor kalemi, hatýralarý yorgun.

Bir deniz esintisi gezindi yüreðinde,

Dalgalara yenik düþtü kolu küreðinde,

Bir seda iþitiyor rüzgârlarýn eþliðinde,

Kýrýlýyor kalemi, dalgalarda yorgun.

Vefasýzlýða isyandý onu buraya atan,

 Menfaati uðruna bir kalemde satan,

Zevk-i sefayý hayatýn rengine katan,

Kýrýlýyor kalemi, vefasýzlýk pek yaman.

Gözyaþý mürekkep, müjgâný kalem,

Rüzgâra ekledi sevdiðine bir selam,

Ümidi kalmasa da yazmaya devam,

Kýrýlýyor kalemi, gözyaþý mürekkep.

Hüznünü ekiyordu gönül bahçesinde,

Freyzalar açýyordu hayalin köþesinde,

Gözyaþý yaðmurdu melankoli düþlerinde,

Kýrýlýyor kalemi, freyzalar küskün.

Mehpâreyi çýkardý bir öptü bir kokladý,

Titreyen elleriyle iki yüzünü okþadý,

Yüreðinin üstünde severek sakladý,

Kýrýlýyor kalemi, yüzünde elem çizgisi.

Hasreti ses oldu düþtü birden diline,

Kahpe felek vuruyor yazmasýn eline,

Maþukunun aþk yükü binmiþ beline,

Kýrýlýyor kalemi, sessiz gecelerde,