SADAKAYA GEÇÝT YOK!

Devlet dediðimiz varlýk soyut bir kavramdýr. Devleti devlet yapan tüm kurum ve kuruluþlarýdýr. Devlet, ülke ve insanlara kurum ve kuruluþlarýyla hizmet götürür. Devlet, mevcut iç ve dýþ sorunlarýný milli imkânlarýyla çözer. Gerektiðinde devlet vatandaþa yaslanabilir; bunda bir sakýnca görülmemelidir: Sel, deprem, yangýn ve salgýn hastalýklarla mücadele etmek için devletin gücü yetmeyebilir. Bu durumda devlet erki seferberlik ilan edebilir; vatandaþlar elindeki imkânlarla yaralarýn sarýlmasýna katký saðlar ki; bu durum, millet olma bilincinin doðal bir sonucudur.

Devlet dediðimiz kurumun asli vazifelerinden biri de ülkede açlýk, yoksulluk ve iþsizlik gibi temel problemleri ortadan kaldýrmaktýr. Devletin yüzlerce sorununun olduðunu düþündüðümüzde bu karmaþýk sorunlarýn çözümü-nün zorluðu aklýmýza gelebilir. Ancak þu var ki; devlet ayný zamanda planlama yapan bir kurumdur. Her bir sorunu mevcut imkânlar dâhilinde planlar ve çözer. Planlý davranmak, zamanýnda müdahaleyi saðlar ve sorunlarýn ötelenmesini ve çaresizliði ortadan kaldýrýr.

Sorunlara dini açýdan bakýldýðýnda, yardýmlaþma öne çýkar. Zenginlerin fakirlere yardým etmesi öðütlenir. Din, yardým edenlere cennet vaadinde bulunur. Þunu belirtmekte fayda var ki; bin küsur yýl önceki sosyo-kültürel þartlarda bu ilahi emrin yerine getirilmesi kaçýnýlmazdý. O dönemin þartlarýnda henüz dört baþý mamur bir devlet anlayýþý yoktu. Savaþ ganimetlerinin daðýtýlmasý, zenginlerin fakirlere yardým etmesi; sadaka, zekât ve fitre gibi uygulamalar o dönemde çok deðerliydi ve olmasý gerekiyordu. Hz. Muhammed, Medine Site devletini o dönemin þartlarýna göre kurmuþtu: Fakirleri zenginlere zimmetlemiþti. Alacak-verecek meselesi ribanýn ortadan kaldýrýlmasýyla çözülmüþtü. Müslümanlarla gayri Müslimlerin pazar yerleri birbirinden ayrýlmýþtý ve böylece kargaþa ve bir takým tartýþmalý konular ortadan kaldýrýlmýþtý. Kölelik, özendirici uygulamalarla ortadan kaldýrýlmýþtý. Aile hukuku yeni bir düzene kavuþmuþ; çok evliliðin deðil, tek evliliðin daha kýymetli olduðu anlayýþý yerleþtirilmiþti. Kýz çocuklarý artýk diri diri topraða gömülmeyecek; kervan baskýnlarý, yaðma-talan ve kabileler arasý savaþlar ve husumet sona ermiþti. Kýz çocuklarý istemediði kiþilerle evlendirilmeyecekti. O dönemlerde Müslüman sayýsýnýn çok olmasý gerekliydi. Zira Ýslam’a saldýrýlar olasýydý. O nedenle mücadele etmek için nüfusun çokluðu önemliydi.

O dönemler geride kaldý. Teokratik devlet anlayýþýnýn yerini geçen süreç içinde modern devletler aldý. Tüm dinler ve özellikle Ýslam Dini bir devlet þekli belirlememiþtir. Ýslam dininin yöneticilerden istediði tek þey adalet, ehliyet ve liyakattir. Adalete dayanan devletler, sorunlarý planlar ve çözer: Ýnsanlýk ayýbý olarak gördüðümüz açlýðý, sefaleti, dilenciliði ve yaðmayý ortadan kaldýrarak toplumsal barýþý ve huzuru temin eder.

“Ben ümmetimin çokluðuyla övüneceðim” hadisi üzerinden Müslüman kitleler fazla çocuk yapma yarýþýna girmiþtir. Çocuk yaparken ülkenin içinde bulunduðu siyasi, iktisadi ve sosyal sýkýntýlar hiç dikkate alýnmýyor. Peydahladýðý çocuðunu nasýl doyuracaðýný, topluma faydalý bireyler olarak yetiþtirip yetiþtiremeyeceðini hiç düþünmüyor! Ülkelere þöyle bir baktýðýmýzda en fazla dilencinin bulunduðu ülkelerin ne yazýk ki, Müslüman ülkeler olduðunu görüyoruz.

Günümüzde dilencilik artýk bir meslek haline geldi. Kucaðýnda küçük çocuðu, henüz yürümeye baþlayan diðer çocuðuyla dilencilik yapýyor. Ortay çýkan gerçeklere baktýðýmýzda bu tür dilencilerin banka hesaplarýnýn olduðu ortaya çýkýyor. Yapabileceði iþler var iken, çalýþmak yerine dilenmeyi tercih ediyor ve para alabilmek için bin bir türlü yalan sýralýyor. Kâh çocuðu kanser, kâh kocasý sakat vs.

Köþe baþlarýnda gördüðümüz dilencilerin çoðunun arkasýnda bir saklý þebeke vardýr. Zayýf ve muhtaç kiþiler, hayatta kalabilmek için bu saklý gücün zorbalýðýna mecburen boyun eðmektedir. Gün boyu topladýðý paralarý bu þebeke elemanlarýna vermek zorunda kalýyorlar. Örgütlü kötülüðün elemanlarý, duygu sömürüsüne dayanarak elde ettiði paralarla günlerini gün ederken, kullandýðý zayýf insanlara hayatý cehenneme çevirmektedirler.

Devlet erkinin umursamaz tavýrlarý sonucunda bu tür olumsuzluklar artarak devam ediyor. Devlet, dilenmeye mecbur kalan insanlarý, dilencilik çetelerinin ellerinden kurtarmalý; çetelerin duygu sömürüsü yaparak elde ettiði tüm mal varlýðýna derhal el koyup, maðdurlarýn fonuna aktarmalýdýr. Çetelere de hak ettikleri cezayý vermelidir.

Planlý ve programlý devlet yapýsýnda kesinlikle iþsizlik, açlýk ve sefalet bir milletin kaderi olmaz; dilencilik bir meslek haline gelemez. Modern devlet düzenlerinde her çalýþan vatandaþtan vergiler alýnmaktadýr. Bu vergi dilimlerinden fakirler, kimsesizler, özürlüler ve iþsizler yararlanmalýdýr. Maðdurlar için toplanan vergiler kesinlikle bir baþka amaç için kullanýlamaz. Ýþ ve imkân saðlandýðýnda toplanan vergiler baþka maðdurlara verilmelidir. Vatandaþlar, ramazan ve kurban bayramlarýnda fakire-fukaraya ve kimsesizlere yardým derdine düþmez. Böylece toplanan tüm vergiler, maðdur insanlara sadaka, zekât ve fitre olarak yýlda bir defa deðil, her gün devlet yardýmý olarak verilmiþ olur. Dine dayandýrýlarak, insanlarý Ýlle de zekât, fitre ve sadaka vermeye zorlamak yoksulluðun devamýný istemek olur ki; bunu hiçbir din ve vicdan kabul etmez.

Yardým amaçlý kurulan vakýflarýn ve yardým derneklerinin hali geçtiðimiz dönemlerde ortaya çýkmýþtý. Toplanan yardýmlarýn yönetici görünümlü çetelerin ceplerine nasýl girdiðine þahit olmuþtuk! O sebeple; devlet, bu tür sahtekâr organizasyonlarý bir an evvel ortadan kaldýrmalý, gerekli cezalar verilmeli ve tüm mal varlýðýna el konularak muhtaç insanlar fonuna aktarýlmalýdýr. Türkiye bu utancý sýrtýndan bir an evvel atmalýdýr, diye düþünüyorum.