Ýçimde Süregelen Çalkantýlar -1-

   Ay ýþýðýnýn dokunduðu tenimde, bir sýr gibi iþlenen o ýþýltýyý taþýrken, aslýnda içimde süregelen çalkantýlarýn, geçmiþin gölgeli anlarýnýn bir yansýmasý olduðunun farkýna varmýþtým. Perdenin ardýndaki o parýltý, ýþýðýnýn altýnda gizlenen, tanýdýk ama ulaþýlmaz bir diyara açýlan bir kapý gibiydi; her seferinde daha da merak uyandýran ve tutkuyla cezbeden bir geceden yansýyordu ay. Bu gizemli perde, hayatýmdaki çoðu karanlýðý aydýnlataný kapatan gibi görünse de arasýnda süzülen ýþýk ardýndaki hayatýmýn derinliklerini sorgulanmam için ýþýldýyordu. Kendi arayýþýmda, daima gözlerimden süzülen ay ýþýðýnýn, kendi iç nurumun bir yansýmasý olduðunu o an fark ettim. Yine de perdenin diðer uçlarýna uzandýðýmda, ay ýþýðýnýn ötesinde yeni tenhalar bana gülümsüyordu; ancak, ay ýþýðýnýn aydýnlatmadýðý, henüz aydýnlatýlmasý gereken, aklýmýn köþelerinde saklanan düþüncelerimde umutlarým vardý. O köþeler ki, sadece karanlýk ve belirsizlikleriyle beni cezbediyor, keþfedilmeyi bekleyen hazine adalarý gibi gidip bulmamý bekliyordu. Kendi amatör ruhum, bu yolculukta belki henüz olgunluðun kapý eþiðinde bekliyordu; ama bilmeliydim ki, her perde ardýnda farklý bir hayat saklardý ve her ýþýk, kendi yolculuðumun bir parçasýydý ki bana doðru yansýyordu.

Veya

  Ay ýþýðý tenime vurunca, birdenbire bir diskoda parlayan disko topu gibi parlamaya baþladýðýmý fark ettim! Bu ýþýltý sayesinde tabii ki içimdeki çalkantýlarý bile unutacak gibi oldum. Ay ýþýðý bir yandan gölge oyunlarý yaparken, ben de içimdeki dramlarý bir kenara býrakýp salsa yapmaya baþladým! Çünkü neden olmasýn, hayat bir dans pisti deðil mi sonuçta? Ama, elbette, perdelerin ardýnda henüz geceyi tam yaþayan, bilinmeyen diyarlar var. Sanýrým içimdeki maceraperest ruhum hep oralara gitmek isterken, bazen sadece evde kalýp pijamalarla televizyon izlemek daha cazip geliyor. Ancak, ay ýþýðýnda parlayan yaným, “Haydi, git ve keþfet!” diye baðýrýyor. Ama bazen içimdeki tembel ruh, “Bir sonraki bölüm ne olacak acaba?” diye merak ediyor.

  Ve elbette, perdelerin ardýndaki karanlýk köþeler; ama kim dedi ki karanlýk kötü? Belki de oradaki müthiþ fýrsatlar, beni bekleyen yeni esprili maceralarýn baþlangýcýdýr. Ýþte bu yüzden, karanlýk köþelerde saklanan o maceralara atýlmanýn hep bir yolu var. Hem kim bilir, belki de bu köþeler bir komedi gösterisi için mükemmel bir sahnedir! Eðlenceli ve neþeli bir macera yolu, tabii, arada sýrada hata yapýp tökezlesek bile, bu da iþin esprisi deðil mi? Sonuçta, her þey ciddiyetle dolu olamaz, arada sýrada dans etmeyi ve kahkaha atmayý unutmamak lazým. Çünkü ýþýk, her ne þekilde olursa olsun yolumuzu aydýnlatmaya devam eder ve bence o ýþýk altýnda atýlan her adým, doðru adýmdýr.

Mehmet Aluç

Devam edecek inþallah