Sen bir akýncýsýn, yükün aðýrdýr senin,
Omuzlarýndaki yürek koca bir köy,
Her adýmýn, topraða mühür gibi,
Geçmiþten geleceðe uzanan bir göl.

Yüreðin ateþtir, yangýnlarda piþmiþ,
Damarýnda tarih akar, bin yýllýk.
Gözlerin gökyüzü, yýldýzlar düþmüþ,
Sözlerin kýlýç, gönüllere saðlýk.

Kan ter içinde taþýr yükü daðýn,
Zafer þarkýlarý düþer dillerine.
Sana bakan bilmez sancýný, ahýn,
Ama inanýr yine kudretine.

Bir nehir gibi akar cesur kanýn,
Karanlýða meydan, ýþýðýn yoldaþ.
Kýyametin içinden yükselir anýn,
Yýkýlmaz bu dev, sabýrla telaþ.

Yükün aðýr, çünkü sen bir devsin,
Öyle bir dev ki eðilmez, yorulmaz.
Her zorlukta, her düðümde dirisin,
Senin adýn umut, baþka yazýlmaz.

ahmet nejat