Düþlerimden arýndým gerçeklerin tarhýnda açan bir çiçek en çok da yaðmur sonrasý kokan topraða atýlasý bir tohum misali irdelediðim ne varsa imgeler b/ataðýnda saklý bir kayýt gibi kendime kurduðum tuzaðýn hem yakýnýnda hem uzaðýnda, þerit deðiþtiren bir acý gibi balta girmemiþ dar açýlarýn tek maruzatý iken sonradan eklenen bir zincirden kasýt nasýl ki mihenk taþýyken özgürlüðün.

Bir kompliman.

Bir hurafe.

Bir de geçiþ hakký tanýmayan savruk nice hece.

Aþkýn ihbarý.

Özlemin idam mangasý.

Renklerin baþat rüzgârý.

Gökte saklý bir melek görünmezin mucidi görebilme sanatý her içine ta içine b/aktýðýnda insan ve t/adý damaðýnda da kaldý mý her þiirin güncesinde saklý bir güfte beti benzi atmýþ bir þelale misali ansýzýn da kopan o fýrtýna fýtratýna sarýlý bir hikâye misali nasýl ki kahramaný iken masalýn anlatýcýsý.

Ruhunsa girdabý…

Girift sözcüklerle örülü her yalan.

Mizacýna yenik düþtü mü de yalancý çoban.

Çaputlarýn uçuþtuðu saçýn perçemine konan kar tanesi misali bazen çýð gibi büyüyen bazense çað atlayan bir hurafe.

Sarnýcý duygularýn.

Sarmalý düþüncelerin.

Semiren hüzün ne ki insan, gerçek anlamda sevip de aþka düþmedikten sonra…

Bir manivela belki de kýzýl göðün sarkýtlarý kýzgýn cihanýn dikitleri saklý insanoðlunun gözü açýk gördüðü her rüyada.

Zemheriden düþen bir çýð…

Çað atlayan yalnýzlýk ve sýrdaþý aklý evvel bir rüzgâr gücünde iken sözcüklerin saðdýcý hangi duygu ise ve iþte onca çeliþkinin kat izinde saklý sýrlarýn hem nüansý hem talep görmeyen arayýþý.

Tevazu yüklü bir masal.

Tutuk dili bilinmezin.

En çok da umutla hemhal…

Telaþe müdürü bir imge ise saðaltýrken duygularý.

Mühürlü yürekler ve kasýntý ayraçlar ve kayýtlý dilekler aþkýn ambarýnda sür-git bir telaþ ve önünü alamadýðý kadar insanýn ta içine düþtüðü o hummalý arayýþ ve eþlik eden telaþ.

Günler mülayim.

Renklerse gök kuþaðýnýn hörgücünde saklý.

Ve de insanýn doðasý hele ki yok mu içten edilen her duanýn dinmeyen rüzgârý.

Semiren bir bulut.

Seyyah sözcüklerle örülü bir sarkaç.

Devrik lideri aþkýn ve iþte bahtýna karþý gelemeyen her arayýþýn ön sözü ve noktasý toz kondurmadýðý kadar aþkýn romansý…

Saðaltýlan her düþ en çok da hayatýn sarmalýnda saklý gaipten gelen o içli gülüþ.

Hünkârý aþkýn ve de hümayunu yalnýzlýðýn, sefer, tanýklýðýnda Zühre Yýldýzýnýn ve konduðum her dal benden bir kesit hele ki yok mu o kesif sessizlik.

Ýmgeler üryan.

Ýmgeler sýrnaþýk.

Ýmgeler asla aþikâr deðil ve uðruna dökülen her yaþta saklý þair ve þiirin nüktesi.

Ölümsüzlük iken öncesinde þairin, aralýksýz nazire ettiði ve ölüm iken en endamlý coðrafya yerin göðün aralýksýz birbirine küstüðü.

Ümit ise bir veryansýn asla sitayiþ etmeyen.

Umut kordan hecelerin istilasýnda ansýzýn gökte beliren ak bir bulut misali ve üstüne de yaðdý mý her damlasý ve iþte kara kýþýn tek maruzatý asla gökten süzülmeyen yaðmurun ve yaðmurcunun duasý istifli iken nice rahmet indinde sonsuzluðun ve o girift hece asla aþkýn solmazken mizacý sonlanmazken akýþkan miracý.

Ölümden döndüðüm defalarcanýn rövanþýnda asýlý bir kahramanýn edasýyla saða sola mütemadiyen savurduðum gözyaþý elbet yasýn da kelamý ve dingin bir ömre meyyal aþkýn referansý iken nice ulaþýlasý hayal…

Gölgemle kavgalý.

Genzimde gezinen hýçkýrýklar…

Uðurlu sayýmsa on üç: elbet annemin doðduðu Þubat’ýn on üçü ve balýk istifi mizacý tüm olasý renklerin akasý yaþlarýn gem vurduðum bir intihar belki de öncemde recim edildiðim kadar yufka yüreðimin pembeleþip evreni içine aldýðý.

Zemheride ölen hangi çiçekse artýk…

Çiçeklendiðim düþ yakam varýlasý bir rota diðer yakam elbet adý gerçek olan adý hayat bal tadýnda uyuduðum uykunun rötarýnda istifli rüyalar peþkeþ çekilesi yalnýzlýða ve mütereddit sevgilerden uzak asla da uzak duramadýðým kadar sevginin coðrafyasýnda kayýtlý bir ýþýk bir ýþýldak.

Sonsuzluksa müphem.

Aþk aslýnda dibine kadar gizem.

Acýnýn rotasý özlemin muðlak týnýsý ve vardiyalý sevgilerden dökülen her zerre aslýnda kendine tuzak kuran bir ülke misali, yüreðimi aðýrladýðým onca masalýn da müdavimi.

Bir sarkýt.

Bir dikit.

Bir de gölgem.

Huþu içerisinde yaþamaya duyduðum özlem.

Renlerin hulasasý kara bahtýn romansý ve karanlýðýn laneti asla sollayamadýðý kadar rahmeti.

Gerdan kývýran bir inci kolye.

Genzinde saklý bohem bir hece.

Acýnýn teþrifi ve aþkýn mütereddit kimliði gel gör ki tereddüt de etmeden sevdi mi insan.

Bir nüans.

Bir cýngýl.

Ve derinde saklý o sessiz çýðlýk.

Künefe tadýnda bir gün külbastý iken hüzün ve dilberdudaðý aslýnda bir yerde bir gökte lalanýn çok da uzaðýnda kaldýðý.

Temkinle yaþasa da insan tereddütsüz sevgiyle iþtigal.

Hüzün olsa da en mustarip olduðu ve iþte sevebilmenin doruðu.

Bir karmaþa.

Bir sanrý.

Bir ihlal.

Bir de ihmal.

Göz ardý edilemeyen nice gerçek aþkýn biterken bataryasý ve iþte infilak eden o mayýn tarlasý aslýnda þiirin tarhýnda saklý binlerce duygu ve imge ve baþ göz etmeden de yalnýzlýðý ruhtan s/üzülen her hece kimyasýndan da taviz vermediði kadar insan ve iþte kalemle duygular istiþarede.