(bir ayrýlýk vaktiydi, sonu yýllar boyu sürecek hasretin baþlangýç aný)

gözlerinde gözlerim,

ter basýyor her yaným.

gitme de gülüm,

gitme de…

bu aþký kurtaracak tek bir kelime,

dökülsün artýk son bir söz,

titreyen dudaklarýndan.

derinlerde gözlerin,

uzun bir geçmiþi sorgular gibi.

kayboluyorum kahverengi bakýþlarýnda,

ýssýz bir vahadayým,

yaþamla ölüm arasýnda bocalýyorum sanki. 

muhtacým sana,

muhtacým aþkýna,

muhtacým seninle kalmaya.

kesilecek gibi oluyor nefesim,

bir çýkýþ arýyorum düþtüðüm zifiri karanlýktan.

tutarken ellerini son bir kez,

fýrýn alevi gibi kuþattý her yanýmý sensizliðin korkusu.

kaným çekiliyor damarlarýmdan,

titreme nöbetleri depreþiyor yeniden.

býrakma ne olur,

býrakma sakýn,

tuttuðun ellerimi sensiz.

çok mu zor be gülüm,

gitme,

gitme kal demek?

mecburiyetlerimin varlýðý önümde büyük engel,

gitmeliyim diyor bir yaným,

kal demeni bekliyor diðer yaným.

bu açmazdan beni kurtar gülüm,

kurtar da,

dilersen zindanlara at,

hasret býrak gün ýþýðýna bir ömür boyu.

susma,

konuþ yeter ki susma,

kurtar beni ne olur çektiðim ýstýraptan.

ya vurgun yer yüreðim bakmam geri bir daha,

ya da,

kölen olur aþkýna diz çökerim önünde. 

Gitme de gülüm,

Gitme de…

Mehmet Macit

11.12.2024

Dikili/Ýzmir