Düþ sandýðýmda kilitli kalmýþ meðer yüreðim ve düþ görmeyi ertelediðim neresinden baksan on yýllýk bir inzivanýn noktasýdýr koyduðum ne zamanki kalemle buluþsak bulaþýcý bir hastalýk gibi cildim ve tinimden sözcükler dökülürken.

Yalnýzlýksa ne gam.

Kotarýlmýþ bir ömür de deðil yoksa hicap duyduðum yanlýþlarým mýdýr beni bu yazma aþkýna düþüren?

Düþtüðüm kadar.

Düþmenin de en güzeli.

Düþüncelerse aralýksýz taarruz ederken ömrümün asla açmadýðým o kilitli odasý ve iþte geceyle sözlendiðim gecenin asla yetmediði ve gün ýþýmaya baþlamýþ olsa bile çekili perdelerden içeri ulaþsa da güneþin çapkýn ruhu bense bakaya kalmýþ bir asker gibi tünediðim sandalyeden zorlukla kalkýyorum en azýndan üç beþ saat uyumam gerektiðinin bilincinde elbet alt belleðimde saklý komutlarla hareket ettiðim.

Kainatýn emri.

Bense kendimin emir kipiyim.

Bir emir eri olarak illa ki nöbetteyim gerçi üç saati bile bulmazken nöbetim adeta tüm þehri bekliyorum gecenin aymazlýðýnda baþ baþa kaldýðýma nasýl da seviniyorum elbet kalabalýk þehrin yalnýzlýða olan düþkünlüðüne baðdaþ kuruyorum ve içimdeki alarmý da kurup randevuma sadýk bekliyorum sessizce.

Neyi ya da kimi beklediðim mi?

Elbette hiçbir insan evladýnýn icabet etmediði bu yüzden boþ sayfalara akýyorum ve dolu yüreðimde dolu silahýmla niþan alýyorum ve basýyorum tetiðine kalemin ve iþte boþluk yok oluyor ve sessizliðin sesinde ihya oluyor yüreðim öncemde asla alýþýk olmadýðým bir bekleyiþ bu: elbet ilham perimin çok saçma bir saatinde gecenin kapýmý çaldýðýmý…

Gizlice buluþtuðumuz her gece.

El ele diz dize bir aþk bizimki ve aþkýn baþka aþklar doðurduðu…

Aþk ikliminde serbest dalýþ yapýyorum ve rüzgarýn esintisinde noktalama iþaretlerini süpürüyorum bir güzel ve o haletiruhiyeyi de hiçbir þeye deðiþmem artýk bu saatten sonra.

Hem artýk eminim de bir imla hatasý olduðumu aslýnda imalat hatasý olduðuma dair bir kanaat edinmiþken bir ömür biliyorum da rotamý saklý tutmanýn mucizesidir yazmakla iþtigal þu son sekiz sene duyumsadýðým en ulvi mutluluk ve huzuru bulduðum ne de olsa inancýn ve sevginin ýþýðýnda dökülüyor kelimelerim ve döküntü bildiðim mazimden ne çok hikâye damýtýyorum aþk ikliminde.

Her renk aslýnda pembe.

Gecenin rengi mavi ve umut.

Ve siyahi bir yorgunluðu umudun mavi kanatlarý ile teslim ediyorum geceye ve içime doðan güneþ iken kalemin ucuna serdiðim yüreðim ve daha dolu daha sevgiyle dokunduðum ve yaþadýðým bir haletiruhiye ki…

Tüm arýzama raðmen kendimi kabullendiðim bir o kadar yaþadýðým saçmalýklardan ve sakarlýðýmdan dersler çýkardýðým nihayetinde içimde saklý o muzip çocuðun da farfarasý.

Düz yolda yürürken bile düþmeyi baþaran biri olarak…

Ýlla ki kaybolduðum sokaklar hatta ve hatta evde kaybolmayý mümkün kýldýðým ve kalemden dökülen tek bir kelime ile dokuduðum bir kazak adeta dakikalar içinde ördüðüm ve sýrtýma geçirdiðim en güzeli ise o kazaktan sayýsýz örüp armaðan ettiðim dostlarým ne de olsa kalem ayný anda bir çift þiþin de görevini yapýp örüyor da örüyor kelimelerden nice kýyafeti bir o kadar üstüme bol gelen bir duygudan yüzlerce cümle kurma isteðim ve bunu gerçekleþtirmenin bir adým ötesi elbet yazdýklarýmý paylaþma coþkumun bende yarattýðý o taþkýnlýk ve neþe bulduðum hüznümü sevip de hüzün bohçamda saklý tuttuklarýmýn bile mutluluða vesile olduðu…

Bir arayýþýn girift yolculuðunda teamül edilesi ve yazarýn da vurguladýðý üzere:

‘’Ne olursa olsun, aþký aramak ve beklemek haklý bir çaba. Ancak arayýþýn kendisinin, aþk olmadýðýný da bilmeliyiz.’’(Alýntý)

Nüktedan bir ses iken arayýþýn kimliðine de en yakýþan elbet aþkýn iklimi ve salkým saçak duygularýn arifesinde tempo tutan sözcükler ve yüreðim iken pandispanya tadýnda ve kývamýnda dünyanýn en leziz duygusu ile hemhâlým elbet aþk iken tarifsiz bir sonsuzluk ve aþkýn nüvesi aslýnda fýtratýmýza hükmeden…

Duvarlar çürük olsa da.

Aþk ise eskiyi yýkma, yok sayma yerine yeni bir yaþama bilinci ve de temelden yeni bir yapý kurma isteðiyle onlardan nasýl da dayanýklýdýr.

Yaþamak iken aþk.

Yazmanýn verdiði coþkuyu da içine katýp yola düþmenin en güze hali elbet aþkýn doðurganlýðýnda kalem yine aþka ve hayata hizmet eden ve bu aþk ikliminde alabildiðine uçmakken yazma dürtüþünse sinyal veren yeni bir günün coþkusu daha bir gece evvelinden kalemimi ve yüreðimi esir almýþken…

Atilla Ýlhan ne de güzel eylemiþ aþkýn ritmini ve titrini:

‘’siz kimsiniz

yoksa kimsesiz misiniz

neden soðuk böyle

soluk benziniz

yoksa haftalardýr tecritte misiniz

kapý duvar saðýr

arayan soran yok

o dipsiz boþluða

düþmekte misiniz?’’