Bir sabah uyandım usta,
Gökyüzü karanlık, bulutlar kan rengine bürünmüş. Toprak sessiz, ama sessizlikte bir çığlık saklı.
Bir annenin feryadı, bir babanın gözyaşı,
Bir çocuğun son bakışı…
Gazze ağlıyor usta,
Her köşesinde bir hüzün, her taşında bir acı.
Ellerini semaya kaldırmış insanlar,
Dualar göğe yükseliyor,
Ama gök suskun, yer sessiz.
Bir çocuk gördüm usta,
Küçücük elleriyle umut arıyor yıkıntılar arasında.
Bir oyuncak mı arıyor, yoksa kaybolmuş hayallerini mi?
Gözlerinde bir deniz var,
Ama o deniz gözyaşı dolu.
Gazze’nin kalbi yaralı usta,
Her bomba bir hayatı alıyor,
Her kurşun bir hikâyeyi yarıda bırakıyor.
Oysa insanlık neydi usta?
Sevgi miydi, merhamet miydi?
Yoksa sadece bir kelimeden mi ibaretti?
Bir şiir yazıyorum usta,
Ama kelimeler yetmiyor anlatmaya.
Acıyı, zulmü, yok oluşu…
Her dizede bir ağıt var,
Her mısrada bir haykırış.
Gazze yanıyor usta,
Ama biz ne yapıyoruz?
Susuyor muyuz? Görmezden mi geliyoruz?
Yoksa insanlığımızı mı kaybediyoruz?
Bir gün gelecek usta,
Adalet yerini bulacak.
Mazlumun sesi duyulacak,
Ve insanlık yeniden doğacak.
Ama o güne kadar usta,
Gazze’nin gözyaşları dinmeyecek.
19.10.2023 Ermenek-Yukarı Çağlar
Durmuş Ali ÖZBEK
(
Gazzenin Gözyaşları başlıklı yazı
Dalim tarafından
20.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
