Yüzün zümrütten yontulmuş ay
Kederimi sevince dönüştürdün
Seni kıvrımlı bedeninden tanıdım
Nefesim figüründe tırmanırken
Seni saçlarından tanıdım
Güneş gibi altın zerreleri
Aşkımın hatırası kadar parlak
Sen çöllerdeki yolumun gölgesi
Seni dudaklarından tanıdım
Ateş çemberi kızıla çalan
Seni efkarlı sesinden tanıdım
Kulaklarımı çınlatan melodiler
Seni gözlerinden tanıdım
Maviliğin sonsuzluğu
Derin bakışlarınla
Çelikten yüreğimi eriten
Seni elinden tuttum
Bir nefes uzaktasın
Sanki zümrütten ay yüzün
Yüzüme değiyormuş gibi
Ellerin nilüfer çiçeği kokuyor
Ay yüzün ruhuma ışık saçıyor
Mevsimlerime çiçek açıyorsun
Artık başka bir şehirdesin
Saatlerce uzakta ama bir nefes kadar yakın
Seni başka bir hikayede tanıdım...
Ve izin ver senin yüreğinde de melankoli büyüsün
Çünkü ben seni hayatım boyunca tanıdım,…