Aðýzlarýn tadýný kaçýran,

Sevenleri birbirinden ayýran,

Nerden baksan acýmasýz bir talan,

Dinlemez asla yalan dolan,

Sýrtý yere gelmeyen bir aslan.

Herkesin bildiði

Ama asla kendine biçemediði,

Çirkin sert bir kumaþ,

Bir sarp kaya,

Ehlileþtirilemez bir cana kýyan;

Can yakan,

Her daim göz önünde duran,

Zihinlerde bir kazýk misali çakýlan;

Ölüm.

Öyle bir kýyafet ki bu ölüm,

Ýnsanýn kendisinden gayrý

Herkese yakýþýr be gülüm.

Her insan bilir,

Her insan görür,

Her insan yaþar ölümü,

Ve her insan

Muhakkak yas tutar bir ölenin ardýndan,

Ama kimse inanmaz

Kendinin de öleceðine yaþamadan.

Yaþlý da olsa,

Hasta da olsa,

Yaralansa da en kanamalý onulmaz yaralarla,

Yine de öleceðine inanmaz insan.

Ýnanmak istemez,

Çünkü ölenler hep bir baþkasýdýr,

Ötesini bilemez.

Bu yüzden kalkmaz hiç kimse koltuðundan,

Bu yüzden kasalarda birikir altýnlar,

Bu yüzden parsel parsel satýlýr arsalar.

Nefret, kin ve doymak bilmez insan,

Öleceðine inanmadýðý için yaðmalar dünyayý,

Bu inançsýzlýkla çeker her türlü belayý.

Ancak inanmasa da kaçamaz ölümden,

Hiçbir doðan

Ve belki de ölümdür dünyayý yaþanýlýr yapan.