aksak aksak yürüyorum unutmalara doğru
belki o yüzden çabuk unutamıyorum
gitmelerim anlamsız kalıyor
uykumun sessizliğini yoran rüyalar görüyorum
rüzgârda titreşen yaprakları dinliyorum
geçmişe ait hüzünlü bir müzik dinler gibi
düşünmeden edemiyorum dedim ya
beraber olduğumuz bir bahçeden mi geçiyorsun
ben sık sık gezerim beraber olduğumuz yerleri
umut bu işte
belki sende geçiyorsun diye
kendi kendime tebessüm ediyorum
hani o gittiğimiz balık ekmekçi var ya
şaşırıyor sahibi her seferinde iki tane aldığıma
birini karşıma koyuyorum
sanki ekmek ile konuşup
derdimi anlatıyorum gözlerimle
Müjgân Akyüz Dündar
