ketum yarınlara göçebeyiz şimdi
adresimiz belli değil, rüzgâr kadar değişken
karlar içinde susuz bir misafirim uykuna
ölüm sensen ölümü sevmemiştim bu kadar daha önce
toprağın kınası olmuş sevdiğimin elleri
giderse yeryüzünün külünü yakar gider
arkasında kanatları kırık beni unutarak
uçmayı tekrar öğrenebilecek miyim
kaç sensizlik yaşadım sayamadım
kaç mevsimler sensizdi
aşk ıskalıyordu her seferinde beni
umudunu kaybetme diyordu bir ses
rengarenk uçurtmalar uçuracağız mesela
kuşlar gibi zıt renkler giyineceğiz
gece sızılarım gündüze evrilecek
neşeli türküler toplayacağım parmaklarımla
saçlarımı şarkılarla sıvazlayacağım
sensizlikten kurtulacak gibiyim sanki
bir müjde var kuşların gagalarında
Müjgân Akyüz Dündar
