Kifayetsizliğe Hapsolmuş Bir Hayatımız Olmasın

   Oysa ne kadar da farklı algılanmakta dışarıdan çıplak göz ile görünen, gönülden bakılmayınca... Kifayetsizliğe hapsolmuş bir hayat, ne verebilir ki söz olarak? Hayat, bazen sadece bir dizi kelimeyle özetlenemeyecek kadar karmaşık ve derindir. İnsanlar, içlerinde taşıdıkları duygularla, deneyimlerle ve hayallerle dolup taşarken, dışarıya yansıyan yalnızca yüzeysel bir görüntü verebilir oysa vermek ne kadar zor iken. Her birey, kendi iç dünyasında bir okyanus barındırır; bu okyanusun derinliklerinde kaybolmuş hisler, unutulmuş anılar ve geleceğe dair umutlar yer alır. Kalem, bu karmaşık duyguları ve düşünceleri dışa vurmanın en etkili yoludur. Yazmak, içsel bir serüven; kelimeler, ruhun derinliklerinden gelen bir yankıdır. Her cümle, bir anı anlatır; her an, bir yaşamın özüdür. Kalemin ucundan çıkan her harf, bir duygunun ifadesi, bir düşüncenin dışavurumu olur. Yazmak, yalnızca kelimeleri bir araya getirmek değil, aynı zamanda yaşananları, hissedilenleri ve düşünülenleri yeniden şekillendirmektir. Düşüncelerimiz, kelimelere döküldüğünde hayat bulur; bu, hem kendimizi anlama hem de başkalarına anlatma çabamızdır.

   Zaman, her şeyin en büyük öğretmenidir. Geçmişte yaşananlar, geleceğe dair umutlarımızı şekillendirir. Her an, yeni bir başlangıcın kapısını aralar; her kayıp, yeni bir kazanımın habercisidir. Zamanın akışı içinde, her insan farklı deneyimler yaşar, farklı duygular hisseder. Bu deneyimler, bizi şekillendirir, büyütür ve olgunlaştırır. Zamanla birlikte değişen düşüncelerimiz, hayata bakış açımızı da etkiler. Kimi zaman, geçmişin yükleri altında eziliriz; kimi zaman da geleceğin belirsizliğiyle baş başa kalırız. Ancak, her zorluğun ardında bir umut ışığı vardır. Hayatın getirdiği zorluklar, bazen bizi yıpratabilir. Ancak, bu anlar geçici ve geçmek zorundadır. Her zorluğun ardından, yeni bir fırsat gelir. Kalem, bu fırsatları yakalamanın ve yeniden doğuşun sembolüdür. Zorluklar, aslında bizi daha güçlü kılan deneyimlerdir. Her bir engel, sabrımızı ve kararlılığımızı test ederken, aynı zamanda bize yeni beceriler kazandırır. Bu süreçte, inancımızı kaybetmemek ve kendimize güvenmek oldukça önemlidir. Hayat, sürprizlerle doludur. Bazen en umutsuz anlarda, beklenmedik fırsatlar karşımıza çıkar. Rabbim, her zaman en zor zamanlarımızda bile, bize yeni kapılar açar.

   İşte bu nedenle güçlü kalmak, sadece bir zihinsel durum değil, aynı zamanda bir yaşam biçimidir. Zorluklar karşısında dimdik durmak, inançla ve sabırla yola devam etmek, hayatta en değerli dersleri almamıza yardımcı olur. Unutmayalım ki, her zorluk, yeni bir başlangıcın habercisidir. Dışarıdan görünenin ötesine geçmek, kendi içsel yolculuğumuzda derinleşmek ve kalemle hayatı yeniden yazmak bizim elimizde. Bu, yalnızca bir yazma eylemi değil, aynı zamanda bir yaşam biçimidir. Hayat, bir yolculuk gibidir; her bir yolculuk, farklı duraklar, manzaralar ve deneyimlerle doludur. Herkesin hayatı, kendine özgü bir hikâye barındırır. Bu hikâye, bazen mutlulukla, bazen hüzünle, bazen de belirsizlikle örülmüştür. Her birey, kendi yolculuğunda karşılaştığı zorluklarla, sevinçlerle ve kayıplarla şekillenir. İnsan, bu yolculuk boyunca kendini keşfeder; içsel dünyasını anlamaya çalışırken, dış dünyayla da etkileşimde bulunur.

   Duygular, bu yolculuğun en önemli parçalarındandır. Sevinç, hüzün, korku, öfke ve umut gibi duygular, insanın hayatındaki deneyimlerin renklerini belirler. Bir an sevgi dolu bir anı yaşarken, bir diğer an kaybetmenin acısını hissedebiliriz. Bu duygular, bizi insan yapan unsurlardır. Her biri, hayatın sunduğu derslerin bir parçasıdır. Duygularımızı anlamak ve onlarla barışık olmak, içsel huzuru bulmanın anahtarıdır. Kimi zaman, duygularımızı ifade etmekte zorlanabiliriz; ancak, kelimelerle bu duyguları dışa vurmak, ruhsal sağlığımız için son derece önemlidir. Yazmak, bu noktada bir çıkış yolu sunar. Duygularımızı kâğıda dökmek, onları anlamamıza ve kabullenmemize yardımcı olur.

   Zaman, hayatın en büyük öğretmenidir. Her an, geçmişin izlerini taşırken, geleceğe dair umutlarımızı da şekillendirir. Zaman içinde yaşananlar, bizi olgunlaştırır ve daha güçlü bireyler haline getirir. Geçmişte yaşanan zorluklar, gelecekteki başarıların temelini oluşturur. Hayat, sürekli bir değişim ve dönüşüm sürecidir. Her gün yeni bir şey öğreniriz; her deneyim, bize farklı bir bakış açısı kazandırır. Zamanla birlikte, hayata dair perspektifimiz değişir. Belki de geçmişte basit görünen bir olay, zamanla daha derin anlamlar kazanır. Bu bağlamda, hayatın sunduğu her anı değerli kılmak, onu dolu dolu yaşamak önemlidir.

   Kimi zaman, hayatın getirdiği zorluklar bizi yıpratabilir. Bu zorluklar, içsel mücadelelerimizi artırabilir ve karamsarlığa sürükleyebilir. Ancak, her zorluğun ardında bir umut ışığı vardır. Zorluklar, bizi daha güçlü kılan deneyimlerdir. Her bir engel, sabrımızı ve kararlılığımızı test ederken, aynı zamanda bize yeni beceriler kazandırır. Bu süreçte, inancımızı kaybetmemek ve kendimize güvenmek oldukça önemlidir. Hayat, sürprizlerle doludur. Bazen en umutsuz anlarda, beklenmedik fırsatlar karşımıza çıkar. Rabbim, her zaman en zor zamanlarımızda bile, bize yeni kapılar açar. Bu yüzden, "bitti" dediğimiz anlarda bile umut ışığı vardır. Güçlü kalmak, sadece bir zihinsel durum değil, aynı zamanda bir yaşam biçimidir. Zorluklar karşısında dimdik durmak, inançla ve sabırla yola devam etmek, hayatta en değerli dersleri almamıza yardımcı olur. Unutmayalım ki, her zorluk, yeni bir başlangıcın habercisidir. Dışarıdan görünenin ötesine geçmek, kendi içsel yolculuğumuzda derinleşmek ve kalemle hayatı yeniden yazmak bizim elimizde. Bu, yalnızca bir yazma eylemi değil, aynı zamanda bir yaşam biçimidir.

   İnsan, kendi hikâyesinin yazarıdır. Herkesin hayatında, kendi kalemini eline alıp yazması gereken anlar vardır. Bu anlar, belki de en zor zamanlarda gelir; belki de en beklenmedik anlarda. Ancak, her zaman bir fırsat vardır. Hayat, sürekli bir akış içinde; bu akışta kaybolmamak, kendimizi bulmak ve yeniden doğmak mümkündür. Bazen, durup düşünmek, derin bir nefes almak ve kendimize dönmek gerekir. Kendi iç dünyamızda bir yolculuğa çıkmak, hayatın karmaşasında kaybolmadan ilerlememizi sağlar. Dediğim gibi hayat bir yolculuktur ve bu yolculukta her an, her duygu, her deneyim değerlidir. Kendimizi keşfetmek, duygularımızla barışık olmak ve yazmak, bu yolculuğun en önemli parçalarıdır. Her zorluk, yeni bir başlangıcın habercisidir; her kayıp, yeni bir kazanımın temelidir. Bu yüzden, hayata dair umutlarımızı asla kaybetmemeliyiz. Hayat, sürprizlerle doludur ve bu sürprizleri kucaklamak, yaşamın tadını çıkarmak bizim elimizde.

   Hayat, tam anlamıyla bir komedi sahnesi gibi değimlidir? Birde böyle düşünelim, ne kaybederiz ki? Her gün yeni bir senaryo, her an yeni bir karakterle karşılaşıyoruz. Bir sabah kalkıyorsunuz, aynaya bakıyorsunuz ve “Bugün ne giyeceğim?” diye düşünüyorsunuz. Hemen aklınıza gelen ilk şey, “Yine aynı tişört!” oluyor. Ama o tişört, o kadar çok anı biriktirmiş ki, sanki bir dost gibi. “Beni bırakma!” diyor. O yüzden, giyinip çıkıyorsunuz, ama kapıyı açtığınızda bir bakıyorsunuz ki, dışarıda yağmur yağıyor. Hemen “Yağmurda yürümek, hayatın sürprizleriyle dolu!” diyerek kendinizi motive oluyoruz veya şarj oluyoruz, ne kadar güzel değil mi? Sonra, yolda yürürken birden bir çukurun içine düşüyoruz. “Bu da neyin nesi?” diye düşünürken, içten içe gülmeye başlıyoruz. “Hayat, beni burada durdurmak için mi geldi?” diyorsunuz. Ama hemen kalkıp devam ediyorsunuz. İşte bu, hayatın özeti! Düşüp kalkmak, gülmek ve eğlenmek...

   Bir arkadaşınızla buluşuyorsunuz. “Nasılsın?” diye soruyor. Siz de “Harika! Ama biraz yağmurdan ıslanmaktan dolayı şemsiyemi unuttum.” diyorsunuz. Arkadaşınız gülerek, “Şemsiye, hayatın beklenmedik anlarında en iyi dostundur!” diyor. Ve o an anlıyorsunuz ki, aslında her şey bir şaka. Zaman zaman zorlandığınızda, hayatın komik yanlarını görmek gerekiyor. Sonra bir kafe buluyorsunuz ve oturuyorsunuz. Siparişinizi verirken garsona “Bana en iyi kahveyi getir!” diyorsunuz. Garson gülümseyerek “En iyi kahve, en iyi gülüşle gelir!” diyor. Gülümseyerek siparişinizi bekliyorsunuz. Kahveniz geldiğinde, “Bu kahve bana hayatın tadını hatırlatıyor!” diyorsunuz. O an, hayatın küçük anlarının ne kadar değerli olduğunu anlıyorsunuz.

   Yani kısacası hayatın karmaşası içinde kaybolduğumuzda, biraz gülmek ve eğlenmek, her şeyin yoluna girmesine yardımcı oluyor. Unutmayalım ki, hayat sadece bir yolculuk değil, aynı zamanda bir komedi. Zorluklar karşısında gülümsemeyi unutmayın! Her düşüş, yeni bir kahkaha ile sonuçlanabilir. Hayat, bir yolculuk demiştik bu yolculukta karşılaştığımız her şey, birer anın parçası. Düşünsenize, sabah uyanıyorsunuz, güneş pencereden içeri sızıyor ve siz, “Bugün ne olacak?” diye merak ediyorsunuz. İşte tam o anda, kahvaltı için mutfağa gittiğinizde, birden elinize kaynar çay dökülüyor. “Ah, güzel bir başlangıç diyemeseniz de, olanla olmuşa çare yoktur biliyorsunuz. Ama o an anlıyorsunuz ki, hayatın sürprizleri her an kapınızı çalabilir.

   Kahvaltıdan sonra, dışarı çıkıyorsunuz. Hava güzel, ama birden rüzgâr çıkıyor ve şapkanız uçup gidiyor. “Şapka, beni yalnız bırakma!” diye bağırıyorsunuz. Ama şapkanız, özgürlüğü seçiyor. Bir an durup gülüyorsunuz. “Belki de o, yeni maceralara atılmak istiyor!” diyorsunuz. İşte bu, hayatın vazgeçilmezi diyorsunuz, bazen rüzgârın peşine takılarak gitmek gerekir diyorsunuz. Bazen kaybettiklerimiz, aslında yeni fırsatların habercisi olabilir. Anlayalım ki aslında her şey bir şaka. Zaman zaman zorlandığınızda, hayatın komik yanlarını görmek gerekiyor ve gülümsemek gerekiyor yoksa insanların hayatı dünyayı yıpratmasına nasıl dayanabiliriz ki? Vesselam.

   Daha sonra, kafeden çıkıp yürüyüşe devam ediyorsunuz. Parkta bir grup çocuk oyun oynuyor. Bir tanesi, “Beni yakala!” diye bağırıyor ve diğerleri peşinden koşuyor. Onların neşesi sizi etkiliyor. İçten içe gülümsemeye başlıyorsunuz. “Hayat, bazen çocuk kalabilmekte gizli!” diyorsunuz. Çocuklar gibi neşeli olmak, zor zamanları atlatmanın en güzel yolu. Bir süre sonra, parkta oturuyorsunuz. Yanınızdaki bir yaşlı adam, “Gençken ben de senin gibi hayata gülümseyerek bakardım.” diyor. “Ama zamanla, hayatın zorlukları beni biraz değiştirdi.” Ekliyor. Siz de ona, “Ama belki de gülümsemek, hayatın en güzel ilacı!” diyorsunuz. O an, hayatın geçici olduğunu, her anın kıymetini bilmemiz gerektiğini anlıyorsunuz.

   Son olarak, eve dönerken aklınızda birçok düşünce var. Hayatın getirdiklerini kabullenmek, gülümsemek ve her anı değerlendirmek gerektiğini hatırlıyorsunuz. “Evet, belki zorluklar var ama her zorluk, yeni bir başlangıcın habercisi!” diyorsunuz. Bu düşüncelerle, hayatın komik ve güzel yanlarını daha iyi anlamış oluyorsunuz. Unutmayın, hayat sadece bir yolculuk değil; aynı zamanda bir komedidir. Zorluklar karşısında gülümsemeyi unutmayın! Her düşüş, yeni bir kahkaha ile sonuçlanabilir. Bu yüzden, hayatı dolu dolu yaşamak ve her anın tadını çıkarmak için gülümsemeye devam edin!Gülümseyin çekiyorum...

 Mehmet Aluç