Ömür Murabbası

Ekip biçtim gül fidanı bitirdim

Geçti ömrüm bir gün olsun gülmedim

Çok yoruldum benliğimi yitirdim

Yaşadım mı ölü müyüm bilmedim.

Kıskanırdı huyumuzu melekler

Çıkmadı hiç karşımıza dölekler

Vurdu geçti dost sandığım kelekler

Yıllar yılı bir vefalı bulmadım.

Sevdiklerim el yerine koymadım

Taşladılar hep arkamdan duymadım

Çok sınandım kör şeytana uymadım

Her cefaya katlandım ben yılmadım.

Umut ettim Eylül ile Ekim’e

Arzuhalım yazıp verdim hâkim’e

Haval etti bir celsede hekim’e

Çare bulup muradımı almadım.

Değer verdik kıymet bilmez soysuza

Ker’den alâ ahlaksıza huysuza

İlim bilmez iman-ı yok hay'sıza

Sabır ettim riyaya gark olmadım.

Biat etmem ben hünkara nazıra

Aslı bozuk cübbesi yok vezire

Suç sayıldı çıkarıldık huzura

Hak’tan gayrı eğri yola gelmedim.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)