Online Üye
Online Ziyaretçi
Ağlıyordu O Çocuk
Eğmişti kafasını dizlerinin üstüne
Kollarını göğsüne bağlıyordu o
çocuk
Daldı bir düşünceye sır vermeden
dostuna
Yüreğini ateşte dağlıyordu o
çocuk.
Öyle bir kader ki bu sıkar boğazın
boğar
Güneşli günde bile başına dolu
yağar
Bir umuttur belki de sabah yeniden
doğar
Koskoca deryaları boyluyordu o
çocuk.
Annesinden uzakta başında türlü
dertti
Diz çökmüştü hayata daha yaşı on dörttü
Nerden bilsin feleğin yumruğu daha
sertti
Yıkıp yıkıp bend'ini çağlıyordu o
çocuk.
Yatsa sıcak bir dize ağlasa doya
doya
Her şeyi unutur da belki dalar
uykuya
Hangi yürek dayanır böyle hazin
duyguya
Bakışıyla binbir dert söylüyordu o
çocuk.
Kara haber gelince dünyası
yıkılmıştı
O küçücük kalbine hançerler
sokulmuştu
Babasını beklerken boynu hep
bükülmüştü
Bulgur bulgur gözünden ağlıyordu o
çocuk.
İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Yazarın
Önceki Yazısı