‘’o güller gözlerimizin gürültüsünden

onlar da açmýyor bizim yanýmýzda

utandýklarýndan deðil

utanmayý bilmez güller mahcup olurlar yalnýzca

hem yüzlerini kýzartacak ne yapmýþ olabilirler ki

mahcubiyetten solgun o güller…’’ (H. Ergülen)

Gülümseyen çukurlarýnda gecenin, aþký katýk ettik eleme ve ellerimden düþmez dizelerin efkârýmý tetiklediðine tanýk oldum: az sonramýn asýlý olduðu o pasajda bir düþü teðet geçebilirim de hani ve düþtüðüm o düþ çukurunda gamzelerimi sonsuza deðin kapatabilirim, bir güftenin nezaretinde geceyi de ilah bilir sýrlarým ve mevsimin körüklediði rüzgârla baþ göz ederim þiiri: þiir ki yaftalarýn esaretinde bir davlumbaz patavatsýzlýðýnda sol/u/duðum havayý kürerim hani bir lahzada saklý mabedimle göðsümü gere gere de feveran ederim sevgiliye nazire aþkýn kulpuna asarým yüreðimi ve makamsýz þarkýlara esir düþmüþlüðümle gurur duyarým.

Bir endam ki içimi kundaklayan.

Bir lale ki ters duruþuyla vakur

Bir töhmet ki kýyýsýndan döndüðüm

Ölüme rahmet okuyan kuþun

Kanadýna doladýðým yaþýmla yasým…

Her kor hecede meczup harfler nasýl da þerit deðiþtirir ve b/asarým da inadýna bam teline ömrün elbet kaykýldýðým zeminde kendinden emin bir hitapla öykündüðüm mazimde saklý tuttuðum veryansýn.

Düþ birikintilerinde üþengeç gölgeme sayýp sövüyorum ne de olsa öfke kontrolünden uzak kaldýðým ilk gençlik yýllarým ve aþkýn simetrik kaygýlarýma eþlik eden peçesi…

Utangaç yüreðimle sevdim madem.

Huysuz gölgemi de saldým matemin peþine.

Ýri gözlerime takýlý kirpik ve uyumsuz mizacýmla ölümsüzlüðe kucak açtýðým her artý parantezde nasýl solladým ben tüm kâinatý ve aþký…

Lafügüzaf, hafýz…

Ah, sevgili, hangi rahlede de asýlýydýn da peþini kollamamýþým ben bu aþk masalýnýn.

Meleklerin asasýna konan beneklerim ve kýrmýzý saçlarýmla çillerimin ip atladýðý yýllar elbet metazori olmayan ne ise azýðým; efkârýmla henüz dünyayý boykot etmediðim ve bir düþün çeperinde tanýklýðý matemin.

Ölümün diril kefareti.

Boþ boðazlýðýmýn da laneti.

Ýman gücüme sadýk; aþkýma da katýk ve izbelerden kaçtýðým ömrün sefasýný þimdilerde þiirlerde sürüyorum ve aþkýn kokusunu da sürüyorum dizelere efkârýn kat izi yaptýðý yüzüme düþen perçemde pervasýz bir kelebeðin g/izini sürüyorum ve hala daraðacýma özlem duyuyorum.

Aþkýn kýyamete yoldaþlýðý.

Çaresizliðin askýntý olduðu düþlerin intiharý.

Gölgeme ziyafet çektiðim bir hücreyi resmediyorum ben cümlelerimde.

Açlýðýma þahit Rabbim nefsime ettiðim zulüm ve þükürler olsun ki arýndým ben dünyanýn kirinden pasýndan ve kala kaldým bir baþýma azýk ettiðim rahmete ettiðim hürmetle anne kelamýnýn en üste yerleþtiði bir tepe noktasý hurilerden kaçan aþka ettiðim nazire aslýnda ruhlarýn doluþtuðu yüreðimin arka bahçesinde bir mýsýr koçaný gibi artýðý dünün yarýna hidayet sunuyor olma ihtimali ile kâinata hizmetim de baþým gözüm üstüne…

Düþ kürleri.

Gerçeklere delalet hayaller.

Girift bir mizaç þapka çýkarttýðým ve çýkýntýsý ömrün aslýnda bir paranteze sýðma ihtimali öykülerin ve öykündüðüm mavinin akan rimeline bandýðým karadan bir ziyafet sofrasý elbet bir yudum suyun susuzluðumu giderdiði ve nimete olan düþkünlüðüm ve þükrüm.

Ve iþte sýrra kadem bastý tüm yalancý dostlar ve baþ baþa kaldým hülyalarýmýn derinliðinde kapýþan isyaným ve hayal kýrýklarým.

Sonlanmaksa.

Bir düþe girizgâh bellemek rahmeti ve endamlý bir seyyah yürek ki günü avutan yarýný þimdiden uyutan ve mazinin efkârýnda yeltenmekse yeni düþlere…