Çıkmaz Sokak
Bir firardaydı sanki düşüncelerim. Çıkmaz bir yola girmiş, ışıkları sönmüş, içimde kalakalmış. Bir kuyuda, dönüp duruyorlar içinde. Etrafta binlerce hatta milyonlarca sesler, alayına çığlık atıyorlar. Anılar birbirini kovalıyor, saklambaç oynuyorlar. İyiler kötülerden kaçıyor saklanmaya çalışıyor. Ama kötüler her defasında onları yakalayıp zihnimin derinindeki o kuyuya atıyor. Bu iyi anılardan yalnızca bir kaç tanesi oradan tırmanıp yerine geri dönebiliyor.
Nedense vazgeçmiş buaralar bazıları. Artık çabalamıyorlar tırmanmak için. Ya da çabalayacak umutları olmadığı için. Ya zihnim benimle oyun oynuyor ya da zihnimde bir oyun dönüyor. Kötüler zaten tahtın üstünde bedenimi ele geçirmiş çocukları, travmaları doğuruyorlar. İyilerin çocukları umutlar, iyilerin emzirdiği umutlar korkmuş, bir yerlerde saklanıyorlar. Öldürülmedikleri için dua ediyorlar ama büyümeleri ve kendilerini güvende hissetmeleri için annelerine ihtiyaçları var. Annelerinin ise onlara..
Derinlerde bir kuyuya hapsolmuş onca ışık, eteklerinde gizli. Yanlardan sızıyorlar ama güçleri yetmiyor çıkabilmek için. Güçlenmeleri için çocuklarına ihtiyaçları var. Peki orada bir umut yoksa nerede olabilirdi? Bir yerde dönüp durmakta umut yoksa başka nerede olabilirdi? Bambaşka yerlerde, bambaşka diyarlarda ve bambaşka seslerde. İşte yollar bunun için vardı.
Çıkmaz sokaklara varmadan önce de yollarımızda kıvranıyorduk oysa, kimi zaman umutların içinde yüzerken kimi zamansa travmaların içinde boğulurken. Adımlarımızla çizdiğimiz, anılarımızla boyadığımız bu yollarımızla varmıştık bu çıkmaz sokaklara. Sokaklardan korkmak da yakışmazdı en nazendesinde. Başka yollardan, başka diyarlardan geçmek gerekiyordu yeniden başlayabilmek için, adımlarımızın yaşadığı yaşamda ışığı bulabilmek için.
Kabuklaşmış bu duyguları soymak gerekirdi şimdi. İçinde soluyan travmaları, acıları atabilmek için. İçinde biriken sesleri özgür bırakabilmek için, başka yollarda düşmek gerekirdi, düşülen yollarda ise geri kalkmak. Peki ya yollarda durduğumuz duraklar? Dinlendiğimiz ve huzur bulduğumuz bu duraklar nice kapıların anahtarı olabilirdi. Nice kalemlere mürekkep, nice yüreklere ilham olabilirdi, duraklarda ki hayatın ve kaderin verdiği en nezih hediyelerden biri olabilirdi. Ruhunda dinlendiğim ikinci yuva olabilirdi.
Bir kez daha gitme zamanı yüreğim, kaçmaya o kadar fazla alışsan da, bir kez daha gitme zamanı. Şunu unutmayasın, nefesin tükenmediği sürece bu yol asla sonun olmayacak...
4 Eylül 2024
Rüya
(
Çıkmaz Sokak başlıklı yazı
Mahire tarafından
28.04.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
