Takvimler 2019'u gösteriyordu. Bense ortaokula daha yeni başlamışım, yaklaşık 10-11 yaşlarındayım. Tabi o zamanlar daha da bir masum gibiydi. Her şey o yıldan sonra başladı, virüstü, savaşlardı, depremdi derken. 2019 en huzurlu yıl olabilirdi benim için. Hem de eski okulumda geçirdiğim en güzel vakit ve anılar oradaydı..
O zamanlar bir Sosyal Bilgiler öğretmenimiz vardı bizim, Aziz Hoca. Orta boylarında, zayıf, gür saçlı, keskin yüz hatları ve hafif dolgun dudakları ile oldukça beyefendi bir öğretmendi. Sevdiğim ve iyi anlaştığım bir öğretmendi, özellikle derslerinde en çok eğlendiğim bir öğretmenimdi.
Bir dersinin tenefüsünde, okulların kapanmasına yaklaşık bir hafta kalmıştı. Ona bir hediye vermem gerektiğini biliyordum, bunu istiyordum. Aldım elime kalemi, kopardım defterimden de bir kağıt yazmaya başladım. Sevgiyle, önemle, saygıyla, minnetle..
Nihayet bittiğinde yanına da bir gül figürü çizdim. Eh tabi o zamanlar da çocuk aklı :)) Normalde çok saçma bulurum böyle şeyleri ya'da utanır çizmem.. Neyse tenefüste merdivende yakaladım onu:
- Aziz Hocam!
Adını duyar duymaz arkasını döndü. Ne olduğunu soracak olsa gerek fırsat vermeden eline yazdığım şiiri uzattım:
- Bu sizin için.
Bir elinde çayı, bir elinde de kağıt ile usulca merdivenlerden inmeye başladı, şiiri inceliyordu. Peşinden gitmedim, onu duygularıyla, hisleriyle rahat bıraktım. Bir şey farketmiştim. Bu benim hayatımda yazdığım ilk şiirdi, hatta ilk yazı. Edebiyat dünyasına attığım ilk adım, içimde bir ses duyuldu
" Devam etmelisin! "
Sana Benzer
Öğretmen bir şarkıya benzer,
Bitmeyen bir melodi,
Sonsuzluğa uçuşan sözler.
Şefkatle donatılmış kalbi,
Daima ruhumu izler.
Öğretmen bir şiire benzer,
Bir bakışıyla hayatı yazdıran gözleri,
Güneşi bile gizler.
Bilinmez ki yüzünden başka,
Şiir görmedi bu gözler.
Öğretmen bir denize benzer,
Sonsuzdur gülüşü,
Sonsuzdur tebessümü,
Görünmez ki o okyanus kalbi,
Bana verilen en güzel hediyeydi.
Saygıdeğer Aziz Hocam'a...
