Bir hurafenin ölümsüz olduðuna dair inancý kollayýp da sözcük pazarýnda biteviye semiren özenle yerleþik cümleler bir de patavatsýz bir imgeyi sulandýrýp sayfaya serdiðimiz yoksa suladýðýmýz mý demeli?

Pekiþen rahmetin ve yürekle acýnýn izdivacýný pek bir derinden dilediðimiz.

Saklý yaný da yok hani: ne hüznün ne de kuyruklu yalanlarý ile ortalarda dolanan þeytan bakýþlý sözcüklerin.

Hangi sözcükler mi onlar?

Gamsýz her biri ve dilbilgisine hürmeten saklýlar TDK sözlüðünde.

Önce resmigeçit yapýyor fiiller ve fiilimsiler adeta fil sürüsü bir de fiil çekimleri yok mu?

Ah, neler çektik o fiil çekimlerinden: her biri ayrý baþ aðrýsý ve baþýmýzý iki elimizin arasýna aldýk mý ne sözcükleri kaydedebiliyoruz ne de parmak hesabý yapýp bütçeyi deviriyoruz.

Kelamýn biri bin para.

Aslýnda veresiye defterine yazýlan her bir isim de mercek altýnda ve fosforlu kalemle çiziyor her birinin üstünü sevgili Remzi Efendi aslýnda çiziyordu, demek daha bir akýl karý ne de olsa emekli olup, evde ense yaptýðýndan beri küçük oðlu Hasan Aðabey duruyor artýk dükkânýn baþýnda bir de bir küçüðü Hasan’ýn: bizim Nazlý Kýz.

Bakmayýn adýnýn Nazlý olduðuna: nasýl da taþý sýkar suyunu çýkartýr hani.

Orta ikiden terk lakin cin gibi. Çarpým tablosu hala ezberinde ne zamanki müþteri alýþ veriþ yapsýn akýldan hesaplar torbaya koyduklarýný hadi o kadar da deðil hani belki üç beþ lira eksik ya da fazla tutar hesabý ama herkes güvenir bizim Nazlý’ya üstelik kötü bir niyeti de yok boncuk gözlünün ne zamanki kasa fazla verse gider en yakýndaki markette ne var ne yok alýr indirime girmiþ gider tek tek daðýtýr ihtiyaç sahiplerine.

Çöpsüz üzüm misali dükkân sakinleri bazen afakanlar basar evde Remzi Efendiye sonra dükkâný teftiþe gelir. Haydi, tansiyonu yirmiye fýrladý mý oradan en yakýn saðlýk ocaðýna bazense acil servis en fazla bir serum takarlar koluna havale ederler evine ne de olsa adý çýktý Evhamlý Remzi diye.

Ne de olsa alýþagelen düzeni bir þekilde tutturamadý bakkal dükkânýn yeni emanetçileri. Normal olarak da dükkânda bir ömrü bunca emeði geçen Remzi Efendi az da hayýflanmaz hani.

Düþkünler evi gibi bu arada bizim sokaðýn vazgeçilmezi mahalle kahvesi. Nerde ipsiz sapsýz gelir toplanýrlar sonra da gelsin çaylar gitsin kahveler. Kim mi öder? Artýk cebinde parasý olan hangi cengâver ise. Fena mý yani? Bir hayrý dokunsun mademki boþ boþ oturuyorlar kahvede en azýndan yardým denen çorbada bir tuzu bulunsun.

Rehavetin adý kim ise sahiplenmek isteyen ya da sakin geçmesi arzulanan bir günün hikmeti mademki yardýmlaþmak.

Günbegün çoðalan nüfusu ve git gide ekonomik darboðazýn artýk sýnýrlarý zorladýðý.

Yine de kimse kolay kolay hayýflanmaz ne de olsa mahalle ve komþuluk bilinci yaygýndýr bizim mahallede.

Geçenlerde Hüseyin Efendinin zihinsel engelli oðlu kayboldu. Aldý mý tüm mahalle sakilerini bir telaþ… Meðerse anasý oðlaný kadýnlar hamamýna götürmüþ de tüm gün þarký söyleyip sarma yemekten unutmuþlar oðlaný eve getirmeye.

Sözcükler yapýþtý mý bir kez sýrtýna insanýn ya da bir isim bir insanla anýldý mý… Ama en güzeli yeni doðan bir bebeðin ezan okuyan ve ismini söyleyen o mukaddes insanlar zaten hep de denmez mi: isminle yaþa…

Bir de Rýfký var sokaðýn bitiminde. Terzi Rýfký ve müstakbel karýsý Nimet. Hala gün bulup da bir türlü nikâh kýyamadýlar. Müzmin niþanlýlar aslýnda bayaðý da laf ediyor insanlar arkalarýndan lakin Nimet’in cazgýr annesi taleplerini sýralamaktan düzenlerini kurmalarýna gelmedi sýra.

Rýfký binlerce liralýk borca girdi tam nikâh gününü alacaklar ki…

‘’Rýfký Efendi!’’

‘’Buyur Þukufe Ana.’’

‘’Hele dur. Önce at imzayý da son seslen ana diye. Þu gelinlik hani taþlý üstü neydi adý þu zenginlerin giydiðinden… neyse ne artýk yumurta kapýya dayandý. En pahalýsýndan alýver ayol bir de ona uygun bir çift ayakkabý. Yok, yok, iki çift. Nazlýdýr benim kýz. Ayaklarý þiþer. Ona göre ha…’’

‘’Ýyi de gelinliði ben dikecektim hani?’’

‘’Olacak iþ mi? Sen bir mahalle terzisi. Benim kýzým sülün gibi Maþallah. Hem öyle ellemene izin vermem de ha: neymiþ efendim, ölçü alacakmýþ.’’

‘’Amma yaptýnýz ha. Ben otuz yýldýr namusumla, edebimle yüzlerce kiþiye elbise biçtim. Ýki günlük iþ. Þimdi girmeyelim o kadar masrafa. Azýcýk acýsan diyorum.’’

‘’Kýz, kalk, gidiyoruz. Bak, bin dereden su getiriyor. Rýfký, Rýfký benim taþ gibi kýzým var beðendin, beðendin. Sana gelene kadar ne talipler çýktý da vermedim.’’

‘’Ana, ya, sana gelmedi miydi komisyoncu Muzaffer Amca? Hani adamý süpürge ile nasýl da canhýraþ kovalamýþtýn. Bir de üvey amcamýn ortaðý Semih Bey. Sahi, ne iþ yapýyorlardý?’’

‘’Ah, benim saf kýzým. Çenen düþtü senin. Ben burada senin iyiliðin için konuþuyorum sen gelmiþ ne diyorsun. Kalk, kýz, elimde kalacaksýn. Ay, fena oluyorum. Kaç bine çýktýysa þekerim. Kalk, kalk.’’

Kendine mukayyet olmalý insan, deðil mi? Bir de yetinip olacaðýna býrakmalý. Ama olmadý mý olmuyor iþte. Sizin anlayacaðýnýz bizim Rýfký’ya bir türlü sýra gelmedi bu gidiþle gelmeyecek de.

Sakindir sokaðýmýz hani siz bu olanlara aldýrmayýn elbette müstakbel komþularýmýz bahsi geçmeyen. Hepsi kendi halinde insanlar. Bu güne kadar ne polis geçti sokaðýmýzdan ne de jandarma. Hepsi vatanperver ve insan sevgini yüreðinde taþýyan lakin düzen denen þey bir þekilde tepetaklak oluyor bir þekilde.

Önce müteahhitler geldi birbirinin peþi sýra elbette belediye de. Bayaðý riskli bina varmýþ da semtimizde biz Allah’a emanet oturuyormuþuz eski binalarda.

Önce bakkal dükkâný tahliye edildi ardýndan mahalle kahvesi derken sýra hamama geldi ve elbette terzi Rýfký eninde sonunda boþalttý dükkânýný.

Herkes bir yerlere daðýldý derken isimler unutuldu derken apartman isimleri yok sayýldý sonra da bilmem kaç kat binalar dikildi ardý ardýna.

Kentsel dönüþüm denen þey çýðýr açtý.

Ýnsanlýk kaybolmaya zaten yüz tutmuþtu.

Komþuluk öldü derken niyetler bozuldu.

Gidenler gittiði ile kaldý ve tek bir tanesi bile dönmedi sözüm ona eski mahallesine. Sahi, mahallenin ismi neydi?

Sahi, þu saðdaki plazanýn en üst katýnda oturan þarkýcýnýn daha kaç köpeði iþgal edecek evini elbette bir de her hafta farklý farklý isimlerle adý anýlan Þeyma Sultan… aslýnda gerçek adlarýný bilmiyoruz hiç birinin ne de olsa yanlarýndaki erkek arkadaþlarý onlara isimleri dýþýnda akla gelebilecek en uzak isimlerle hitap ediyorlar. En uzak desek de kulaða hoþ gelen…

‘’Aþkým, geç kalýyoruz partiye.’’

‘’Aþkitom, geliyorum. Þoföre söyle de klimayý açsýn. Þimdi tüm makyajým akacak. Nerede benim bana son aldýðýn tek taþým?’’

‘’Ýyi de ben sana tek taþ almadým ki daha. En son yakut bir çift küpe almýþtým. Yoksa sen önceki sevgilinin takýlarýný hala iade etmedin mi?’’

‘’Ne diyorsun sen? Ne saçmalýyorsun? Benim senden baþkasýný gözüm görüyor mu ayol?’’

‘’O zaman bana bir kez de adýmla hitap et, þaþkýn kadýn.’’

‘’Sahi, adýn neydi senin? Aman caným neyse ne. Ya, benim adým ne, sen söyle bakim.’’

‘’Þimdi bir þey söyleyecektim ama. Þeytan görsün yüzünü.’’

***

Bir de iyi tarafýndan bakalým olaya.

‘’Anne, çorba sýcak mý?’’

‘’Yeni kapadým altýný çorbanýn. Bak, sana dolma da sardým güzel kýzým, Nazlým.’’

‘’Ne mübarek kadýnsýn sen, caným anam. Ama yorulmadýn mý tüm gün apartman iþlerini yapmaktan?’’

‘’Canýn sað olsun güzel kýzým. Sýnavýn nasýl geçti senin, söyle bakim.’’

‘’Burs alacaðým garanti anacýðým. Sizlere artýk yük olmayacaðým. Hele bir doktor çýkayým bak sizi nasýl yaþatacaðým týpký o þarkýcý kadýnýn evi gibi de güzel bir ev tutacaðým sizlere Ýnþallah.’’

‘’Aman, aman istemem öyle þey. Ben memnunum halimden. Biliyor musun ablan da doðumdan sonra artýk yanýmýza taþýnacaðýný söyledi. Senin yokluðunu aratmazlar. Eniþtenden de askerden döndü mü yine yakýnlarda bir yerde onlara apartman görevlisi olarak iþ ayarlar baban Ýnþallah.’’

‘’Anne, ismine karar verdiler mi?’’

‘’Umut olacakmýþ adý elbette rahmetli aðabeyinin ismini de ekleyecekler. Caným oðlum benim, mekânýn cennet olsun. Hasan’ým benim. Nasýl da kurþunlara hedef olduydu. Neymiþ efendim. Veresiye defterinde yanlýþ toplama yapmýþ.’’

‘’Anacým, ne olur üzme artýk kendini. Doktorlar ellerinden geleni yaptýlar. Bak Nazlý kýzýn doktor çýkýyor. Düþün ana, orta ikiden terk o saf kýzýn artýk bir doktor olacak.’’

‘’Bilmem mi bilmem mi? Seninle gurur duyuyorum. Hadi sofrayý kur. Baban gelir birazdan. Allah’tan þu yeni açýlan markette iþe aldýlar da tüm gün evde pineklemiyor.’’

‘’Adýnla yaþasýn Umut Hasan. Nurlar içinde yatsýn caným aðabeyim.’’

‘’E, kýzým, dünya hali. Biri gidiyor melek oluyor ve bir diðeri melek olarak aramýza katýlýyor. Hadi, melek yürekli kýzým bir el ver de sofrayý donatalým artýk Allah ne verdiyse yer içeriz þükürler olsun. Bak, dizimiz de baþladý. Bak, bak üst katta yaþayan o þarkýcý kadýn da oynuyor dizide. Sahi, adý neydi onun? Aman neyse ne, boþ ver. Herkes ismiyle yaþasýn.’’