Düş Ertesi Uydurduğum Bir Şiirsin Sen...



‘’Sonra gittin.
Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik.
Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini
Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim.
Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine.
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.’’(Alıntı)

 

 

 

 

 

Düş ertesi uydurduğum bir şiirsin sen: siması tanıdık acıların da tanısını deklare ettiğim…

Sicim sicim yağan yağmurun her zerresinde saklı zaruri bir varlığım ben: her eve lazım gelen unutulmuşluğun tayin ettiği bir arazi gibi içimde sektiğim arazı yankılı bir ses gibi bir azize olmaya meylettiğimsin…

Şiirlerin tütsüsü nasıl da tanıdık bana

Ölümün örtüsü içimi acıtan.

Yalnızlığın şeceresi dünde saklı öyküm günü kavurduğum, leblebi tadından hem benim acılarım: leb demeden doğan gün ışığı lebi derya gönlümde s/üzülen kâğıttan kayıklar ve işte her güne kayıt açtığım bir masaldan firar etmiş sevdalı bir semazenim ben.

İğne ipliğe döndü hayallerim ar bildiğim…

İğnenin deliğinden seyrettiğim âlemin diğer yarısı saklı cinnet gecelerinde başa döndüğüm boş verdiğim bir hüzün deryası saklı kilitli çekmecede.

Sevdalandığım bir düşsün madem…

İçine düşülesi o derin kuyudan mümkün değilken firarım.

Ütülediğim buruşuk duygularım oysaki doğaçlama yaşar, sever ve de yazarım.

Soluk rengi rüyaların.

Buğrası aşkın aralıksız sevdalandığım…

Bir can pazarı ise eğer ki ömür:

Bir avazda doğan güneşe ve aya benim tezahüratım.

Ne yıldızım artık eskisi gibi ne de şairin kırptığıdır yolunmuş kuyruğum…

Ne çiçeğim ne böcek:

Kaskatı kesilmiş bedenim konuşmaya ne gerek?

Yazılası binlerce şiir ve hikâye abartmadan sevdiğimse kayıtlı Allah katında ve şiarım nice yenilgi şair olmanın da değil şair doğmanın da ülküsü saklı iken içimde…

Koşan yılkı atları ve tüm güzel insanlar çekip gitti bir gecede:

Ölümün mimlediği şarlatan yüreğim bense kıblemde saklı bir ileri bir geri savsakladığım kadar hayatı şah damarımdan da yakın olana sevdalı.

Hicreti günün hacimsiz bir bardak gibi aslında haiz olduğum o tek damlamda biriken gözyaşım ve kırık radarım yine de algılarım açık ve seçik bazen afalladığım bazen afaki bir gelecek:

Müphem sıfatlardan firar eden gizli öznem belli ki özlemim de asla geçmeyecek…


( Düş Ertesi Uydurduğum Bir Şiirsin Sen... başlıklı yazı GÜLÜM-ŞİİRİN TEK H/ECESİ İKEN AŞK... tarafından 23.05.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu