Bil Ki Benim Gibi Sevemez
Ben şairim aşkla şiirle yatar kalkar
Hecelerle sözle kelimelerle
Arkadaş olurum ve yazarım
Bilesin ki
Kim severse sevsin seni
Bil ki benim gibi sevemez
Ama benden eksik sever
Parmak uçlarımda kalan sıcaklığın
Bir hatıra gibi yanar içimde
Belli etmem sana susarım
Ama içimde anılar küllenmez
Ancak
Bir şairse seni alan yani ben
Kelimelerin güzelliğiyle soluk alırım
Ve mısralarda seninle aşk sahilinde kaybolurum
Kim severse sevsin ben gibi sevemez
Ama benim dokunduğum gibi değil
Ama benden eksik dokunur
Parmaklarımın ucunda kalan izin
Geceye sızan fısıltın
Sessizliğe gömülen anılar
Belli etmem sana yutkunurum
Ama içimde yankılanır özlemin
Ancak
Bir şairse seni alan ben
Kâğıdına düşen bir damla olurum
Ve kaleminle seninle aşk ilinde seni yazarım
Kim severse sevsin ben gibi sevemez
Bil ki benim gözlerimle bakamaz
Ama benden eksik bakar
Adını sabah rüzgârına yazdım
Gülüşünü güneşin ışığında sakladım
Belli etmem sana sessiz kalırım
Ama içimde baharlar senin için açar
Ancak
Bir şairse seni alan ben
Mısralarında yeniden doğarım
Ve kelimelerle yoluna ışık olurum
Kim severse sevsin ben gibi sevemez
Ama benim gibi çiçeklere gülüşünü fısıldayamaz
Gözlerini rüzgâra bıraktım
Adını bulutlara çizdim
Belli etmem sana sessizce yürürüm
Ama içimde yıldızlar konuşur senin için
Bir şairse seni alan ben
Dizelerime özgürlük dokur
Ve kaleminde sonsuza seninle ak(bak)(yaz)arım
Kim severse sevsin
Ama benim gibi aşk yangınlara atamaz
O aşk yangınları hoşlukla yakar
İçimde alev gibi yankılanır adın
Dudaklarımda küle dönüşen bir haykırış olur
Belli etmem sana suskunluğuma gömerim
Ama içimde volkanlar senin için aşkla patlar
Bir şairse seni alan ben
Mısralarda yanarım
Ve kelimelerinde küllerinden senin için yeniden doğarım
Mehmet Aluç