Gayretten ötesi nasibin işi
Hayallerim haddi aşmış... anladım
Huzurla yaşarken şükreden kişi
Onca terim boş telaşmış... anladım
Mal, makam aşkıyla yorulana dek
Koşarken eksikti(!) Hakk’tan her istek...
Meğer bu âlemde onurla bir tek
Mütevekkil hoş dolaşmış... anladım
Emsalsiz heyecan envai süsle
Bir dünya kurmuştum binbir hevesle
İrkildim duyduğum ilâhî sesle
Abes ile kim uğraşmış... anladım
Gönül otağıma gaflet girince
Ne ömrüm kısaydı ne Sırat ince
Baharlar tükenip güz belirince
Yol menzile tez ulaşmış... anladım
Nefsime onurken hevaya kıyam
Ufkuma dar idi devasa dünyam...
Ne yaz kaldı ne de tozpembe rüyam
Düşlerime kış bulaşmış... anladım
Salânın sesini usa karınca
Sebep kar değildi saç ağarınca
Nefsi derdest edip ders çıkarınca
Dile kârım göze yaşmış... anladım
Rüzgârla yarışıp estiğim yerde
Tozlanmış gençliğim astığım yerde...
Akıbet hırs ile bastığım yerde
Dar bir çukur... soğuk taşmış... anladım.
Mecit Aktürk
