Online Üye
Online Ziyaretçi
Senle Olur
Ya Nur !
Sensin zulmeti yaran ilk nefes
Zerreye sır küreye anlam, arşa elbisesin.
Gönlümde yanan kandil Senden
Küllerimden doğan kıvılcım Sen
Ya Hayy !
Her aşk Senden doğar
Ölmeden önce ölenlerin nefesisin
Sevda solgunken filiz olur adınla
Kalbim Senle dirilir, Senle yaşar.
Ya Bâki !
Fani olan her sevdadan öte
Gönlümde kalan sadece Sensin
Kandilim sönerse ebediyetim susar
Nurunla parlayan her harf Sen’in hatırandır
Ya Latif !
Kalbime dokunan nazenin rüzgâr
Bir dua gibi fısıldarsın içimde
Aşkını içen susmaz
Susanın diline Sen sır olursun
Ya Şekûr !
Sevgine şükürle yaklaşırım
Sana yaklaşmak nimettir
Her yakarışımda nurunu hissederim
Ben unutsam da Sen hatırlarsın beni
Ya Vedûd !
Yakan da Sen, sarıp sarmalayan da
Sevginle yanar kandilim
Ne melâl kalır geceme
Ne hicran sabahıma..
Ya Vâhid ! Ya Ahad !
Beni ben olmaktan kurtaran,
Seni sevmekle benliğimi unutturan,
Tevhidim, tefekkürüm tecellim Sensin.
Sensiz kalan kalp kandilsiz geceye benzer
Ya Rab !
Beni bir harf gibi yaz
Kelimen Sen ol, cümlem vuslat
Ben Senden öteye bilmem yol
Senden gayri bilmem dost
Sensiz ne söz var, ne ses
Aşkınla yananlar bilir bu nefesi
Her nur Sende, her yön Sende
Kandil Senle yanar, ömür Senle tamam olur
Mehmet Aluç