Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen Sustukça
Geceler seni fısıldadı yıldızlara
Ama sen duymadın… Sessizdin hep
Bir tek yüreğin anlardı sözlerimin çağlayanını
Yanımda sustun, ben içime haykırdım seni
Aşka suskun cümlelerle dokundum
Kelimelerden kaleler ördüm, senin için yıkıldım
Sen duymadın beni,
Bir gülüşünle başlatıp bir bakışınla bitirdiğin hikâyede
Ben her gün,
Adını iç çekişlerle yeniden yazdım gökyüzüne
Bir damla gözyaşı bile bir ömür konuşur da
Sen susarsın...
Ben sana bin defa "seviyorum" derim gözlerimle
Sen bakmazsın.
Gecenin en karanlık saatinde seni fısıldadım rüzgâra
Belki bir yaprak işitir de dokunur sana
Ben sustukça kelimeler ağladı içimde
Sensizliğin sesini bastırdı kalbim
Bir adı sen olan sessizlikte yolumu kaybettim
Ve her kayboluşta biraz daha sen oldum.
Ben sana hiç "gitme" diyemedim
Çünkü bilirdim, gidişin sustururdu tüm cümlelerimi
Bir selam bile çok görülürken bana
Sessizliğinde boğulmak oldu en derin yakınlığımız
Ellerim ellerine varamadı ama
Her dua sana uzandı gecelerde
Senin için adını verdim rüzgâra
Ve her esişinde sen diye titredi pencerem.
Mehmet Aluç