Mavi balýna aklýmýn sýnýrlarýný zorluyor belki de sanal bir gerçek olma özlemi ile dayanýyorum var gücümle. Kurþun dökmeye saniyeler kala içimdeki kumbara deliniyor.

Yaslý bir delik.

Ve yaslýyorum ruhumu: içine kaçma özlemi ile bir kumbaraya týkmak istiyorum tüm biriktirdiklerimi.

Lanet ve mavi öfkeli ve ben içine düþtüðüm düþ çukurunda sarý bir papatyadan fazlasý da deðilim ki en son karanfil düþmüþtü payýma yýlbaþý çekiliþinde ve görünen o ki; yýlbaþý tarihini erteledi zaman tanrýsý, sanrý yüklü mukozalarýnda sancýlý kozalarýndan firar eden ateþ böceklerine ikram ediyorum atýl düþlerimi.

Düello sahnesinde rolümü oynamakla içimi týrmalamak arasýnda gidip geliyorum ve eski, ucuz Amerikan filmlerindeki pasaklý kovboylar geliyor aklýma: ne yani ben bir butona basýp da infilak edecek kadar öfkeli miyim evrene yoksa evren mi beni dýþladý tam da kovboy çizmelerimi çýkaracakken bir ses çalýnýyor kulaðýma.

Ezan sesi.

Lodosun etkisiyle ses nasýl da yakýn.

Artýk biliyorum ki ben terk edilmiþ bir insan deðilim ve de vatanýmdayým demek oluyor ki düelloya çaðrýlmam için hiçbir neden yok.

Kurþun mu döktürecektim yoksa seken kurþun içimdeki balonu mu patlattý?

Ya, o, bir uçan balonsa ve iþte düþümde gezgin bir yataða uzanýp çocukluðumu çalkalýyorum ellerimdeki su þiþesinde rast geldiðim elbette çocukluk resmin lakin çok çok ufaðým ve git gide ufalýyorum azýmsanmayacak bir eksilme bu ve bulutlar çoðalýyor iklimin sönük ferinde þimþek çakýyor.

‘’Alkýþ alabilir miyim sahi?’’

Bu söylemin kime ait olduðunu düþünürken sesi kýsýk televizyonda alt yazý geçiyor:

‘’Son eþinden de boþanan ünlü þarkýcý kadýn alkýþlar eþliðinde çýktý mahkeme salonundan.’’

Gülsem mi aðlasam mý?

Sahi, o kadýn evlilik sözleþmesine imza attýrmýþ mýydý bilmem kaçýncý kocasýna?

Süt liman mý yani þimdi söylediði tüm þarkýlar?

Kafa karýþýklýðý neden illa ki benim payýma düþer?

Resmi unuttum gitti bile ve ýsrarla dikiyorum gözlerimi resme: týpký bir korku filmi gibi, resimdeki çocuðun kanayan gözlerine tanýk oluyorum.

Kan mý yoksa gözyaþý mý?

Aklýma takýlan o mavi balina oyunu… sahi kaç çocuðun sonu oldu ve benim þimdilik tek oyuncaðým resimden dolaylarýma firar eden o sönmüþ uçan balon.

Sýrtlanlar.

Yalanlar.

Yalancý çoban…

Ne de masummuþuz bir zamanlar ve bizler nasýl da öðrendik yalancýnýn mumumun yatsýya kadar yandýðýný…

Sahi, hep de düþünmüþümdür: neden yatsýya kadar ki?

Ne yani yalancýnýn annesi beþ vakit ezaný kýlýp da fark ediyor o açýða çýkan yalaný? Neden ikindide ya da öðlen sönmüyor o mum?

Bir mum olmayý dilediðim günler aklýma geliyor bir de odada yanan mumu unutup çýkacak yangýný son anda engellediðimiz ve bir koþu da gelmiþti polis devriyesi ve yan komþumuz cinayete kurban gittiðinde de itfaiye dayanmýþtý kapýya ve zavallý komþumuz kan kaybýndan deðil de tazyikli suyun etkisiyle boðulup can vermiþti.

Yorgun bir ruhsa tahliye olacak olan ve iþte ruhum çoktan firar etti bile lakin cesedimle hala yer kaplýyorum hücremde ve esir alýnmýþ bedenimle ruhumun günlük gezintisini yapýp dönmesini bekliyorum nihayetinde bedenim firar edip geride kalacak olan ruhum da hücre arkadaþlarým ile hasbýhal edecek ömrünün sonuna kadar ne de olsa bedenim tepkisizliðe dünden hazýr ve de razý: hem iþ ararken bana sorulacak ilk soru iken:

‘’Savcýlýktan iyi hal kaðýdý lazým bir de altý resim.’’

‘’Saðdan mý soldan mý çekilmiþ?’’

Ve bingo.

Ne yani benim bir hapishane kaçkýný olduðumu illa ki belgelemeli miyim?

‘’Ya, parmak izim?’’

‘’Ha, aklýma gelmiþken: bir de kan tahlili. Öyle fazla kana gerek yok. Parmaðýnýzdan dahi aldýrsanýz olur kaný.’’

‘’Ýyi de beni kan tutar.’’

‘’Madem sizi kan tutuyor neden komþunuzun canýna kýydýnýz?’’

Aman Allah’ým: adam aklýmdan geçeni okudu.

‘’Suçlu olmadýðým seneler sonra ortaya çýktý ama. Üstelik komþum kan kaybýndan ölmedi.’’

‘’Otopsi raporu ne diyordu peki?’’

‘’Gýybet fazlalýðýndan rahmetli oldu hem insan durduk yerde nasýl iftira atar ki bir diðer insana?’’

‘’Bunu siz mi söylüyorsunuz þimdi?’’

‘’Rahip misiniz yoksa savcý mý?’’

‘’Çok þükür Müslüman’ým üstelik gýybet günahtýr. Bu arada siz hangi pozisyon için baþvurmuþtunuz?’’

‘’Altý üstü bulaþýcýlýk için hani gece vardiyasýndan dönüþte…’’

‘’Hangi iþle iþtigalsiniz?’’

‘’Ben bir yol iþçisiyim. Yollarý döþerim insanlar rahat gidip gelsin diye.’’

‘’Görünen o ki; siz hala yola gelmemiþsiniz.’’

Hava mý sýcak yoksa durduk yerde niye ter basar ki insana?

Bedenim terliyor ve zihnim de tetikleniyor ve nerede olduðumu asla kestiremiyorum. Hani, nerede, az evvel elimde tuttuðum resim?

Ya, bu uçuþan balonlara ne demeli? Ve iþte ben de uçuyorum nihayetinde. Ne, yani, insan bedeni bu kadar mý hafif olur? Doðru ya, ben bedenimi terk etmiþtim.

Neyin müptelasý olur ki insan?

Kötü alýþkanlýklarýn mý yoksa aþkýn mý? Yalnýz, aþkla ermez aklým ne de olsa ufacýk çocuðum ben:

‘’Anne?’’

‘’Söyle kýzým, ne istedin?’’

‘’Aþk nedir anne, söylesene?’’

‘’Aþk, evladý uðruna canýný ve özgürlüðünü hiçe saymaktýr, çimen gözlüm benim.’’

‘’Benim neden babam yok?’’

‘’Ne malum olmadýðý? Vardý ama artýk çok uzaklarda.’’

‘’Anne, neden yaþýyoruz bu demir parlaklýklarýn arkasýnda hem neden, bana hiç uçan balon almýyorsun? Ve bir de kumbara istiyorum ben ki…’’

‘’Çünkü balonlar özgürdür, benim güzel yüreklim. Kumbara ise çalýþan anne-babalarýn çocuklarýna aldýðý bir oyuncaktýr.’’

‘’Hayýr, anne: kumbara bir oyuncak deðil.’’

‘’Elbette bir oyuncak üstelik zengin insanlarýn o kocaman kumbaraya attýklarý eski giysileri madem üstümüze geçiriyoruz…’’

‘’Ne yani, biz miyiz oyuncak olan üstelik o þarkýda söylediði gibi?’’

‘’Kaderin elinde oyuncak olduðumuza inanma sakýn çünkü biz yazdýk kendi kaderimizi ve sadece birbirimizin gözünde oynanan oyuncaklarýz.’’

Demek ki hala bir þansým var.

‘’Babamý görme þansým hiç mi yok anne?’’

‘’Aslýnda babanýn seni görme þansý yok üstelik senin babana da ihtiyacýn yok sadece…’’

‘’Ama o resim öyle demiyor, anne. Bak; bir elimde sen bir elimde de… bu yabancý da kim? ‘’

‘’Cici baban.’’

‘’Ýyi de cici babalar kýzlarýna… dokunmaz, deðil mi anne?’’

‘’Ýzin vereceðimi mi sandýn, bir tanem? Ne o ne de bir baþkasý üstelik deli gibi âþýk olup da gözümü geç açtýðým…’’

‘’Çok mu geç kaldýk anne?’’

Ýþte yine baþladý o saðanak üstelik az evvel nasýl da yakýyordu güneþ.

‘’Nerelisiniz, küçük haným?’’

‘’Bu dünyadan olmadýðým kesin.’’

‘’Sanýrým yanlýþ duydum. Piþt, iþitiyor musunuz beni?’’

Aþk hep mi yakar insaný? Ýnsanlar hep mi yanýltýr?

Tutuþan bir yüreðin ikazý mýdýr yoksa o titreme?

‘’Þey, sadece düþünüyordum. Buyurun, ne sormuþtunuz?’’

‘’Dediðim gibi, efendim. Bu formu doldurun sonra da ilerideki sekreterliði býrakýn. Sahi, nereden mezun olmuþtunuz? Eh, ne de olsa aradýðýmýz kiþinin eðitimi pozisyona uygun olmalý. Hem iþ yerine de yakýn ikamet etmeniz sizin için faydalý olur.’’

‘’Yalan söyleme hakkým var mý acaba? Ya da kaç vakit söylemeliyim bu yalanlarý? Annem ancak yatsýyý kýldýktan sonra anlýyor da yalan söylediðimi.’’

‘’Sadece tek vakit, küçük haným. O da; kendinizi korumak adýna uzak durduðunuz insanlardan kendinizi korumak adýna.’’

‘’Biliyor musunuz, ben hayatýmda asla yalan söylemedim. Bakýn, iþte, bu bile bir yalan. Ya, siz hiç yalan söylediniz mi?’’

‘’Üzgünüm ama hayýr. Çünkü siz bu iþe uygun deðilsiniz.’’

‘’Zaten firar etmiþ bir ruhtan ne bekler ki insan? Hoþça kalýn.’’

Ýþte sonunda kavuþtum bedenime ve de hücreme.

‘’Artýk özgürüz, meleðim. Sevinmedin mi yoksa?’’

‘’Yalan söylemeye devam et, anne yeter ki sen koru kolla beni dualarýnda ve namazýnda. Yatsý olmadan uyuya kalýrým ne de olsa.’’

Hangisi daha beter?

Parmaklýklarýn ardýna sýkýþmýþ bedenler mi yoksa yalanla kendini avutan sefil ve de özgür insanlar mý? Bir de kader mahkûmu diye addedilmez mi? Ki kaderin de hiçbir suçu yok hele ki merhamet sadece yüreði týrmalayan bir duygu iken insanlar arasýnda da en büyük eksiklik ve iþte merhamet sahibi sadece yüce Yaratan hele ki kuluna özel vasýflar yüklemiþken.

‘’Ýki elin de dolu, caným kýzým benim. Bir elini ben tutarken bir elini de…’’

‘’Mavi olsun anne, uçan balonumun rengi hem mademki diðer elimi o tutacak…’’

‘’Sönse bile mi?’’

‘’Asla sönmeyecek çünkü Tanrý buna asla izin vermeyecek mademki bu güne ulaþtýk.’’