Ben yine aðaçlarýn altýnda gezeceðim,

Kuþ pislesin diye baþýma,

Þans oyunlarda ömür tüketeceðim,

Felek gülsün diye bahtýma.

Yine amorti bile çýkmayacak,

Yine tüm hayallerim düþüverecek,

Okyanusun en derinine,

Karanlýk sularýn içine,

Moby Dick balinasýnýn midesine.

Düþler satýn alacaðým gelecek günlerden,

Borçlanacaðým yine dünlerime.

Alacaklýlar dayanacak zihnimin kuytu köþelerine,

Ruhumun karanlýk dehlizlerinde saklanacaðým,

Mevsim kýþ olsa da ben hep yanacaðým.

Hileli zarlarýný hayatýn yine sallayacaðým

Ve yine kaybedeceðim bu hileli oyunu.

Ama asla kaybetmeyeceðim umudumu.

Bir tek o kalacak bende geriye,

Zira umut ekmektir derler fakire.

Aðýz dolusu söveceðim þansýn gelmiþine geçmiþine,

Þiirler yazacak,

Kafiyeler, uyaklar arayacak,

Redif redif dokuyacaðým kader kilimini.

Öfke rüzgarýnda yitireceðim tüm biriktirdiklerimi.

Ciðerlerime çekeceðim yazgýmdaki tüm çileleri,

Baþkasýndan anlamaz ki benim gibileri.

Yine her gece kýrýk uyuyup

Yine her zaman yaralý uyanacaðým.

Gece yarýlarý korkunç kabuslardan uyanacaðým.

Hayal alýp hayal kýrýklýðý satacaðým.

Zarar defterini yine sonuna kadar dolduracaðým.

Yine yenilecek,

Yine yenileceðim.

Her doðan günü bir mucize bileceðim.

Ahtým olsun ki

Yaþamaktan asla vazgeçmeyeceðim

Ve hep umut edeceðim,

Yine.